گنجینه: سوالات كاربران درباره حضرت مهدی(عج)

حلول ماه مبارك رمضان
ماه ضيافت الهي
ماه بندگي خدا
ماه نزول قران
بر همه مسلمين جهان مخصوصا ايرانيان عزيز مبارك باد
انشالله همه از بركات اين ماه بهره مند شويم....



آیا در بین سربازان امام زمان(عج) زنان نیز وجود دارند؟ تعداد آنها چقدر است؟

بیشتر یاران مهدی(عج) از چه گروهی می باشند؟ پیران، جوانان یا.....؟
دوست عزیز!

1ـ در روایاتی از اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به وجود زن در بین سربازان امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه الشریف ـ اشاره شده است.

در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ آمده است: «با حضرت قائم ـ علیه السلام ـ سیزده زن همراه است.»(اثبات الهداة، ج7، ص150)

و در روایتی از امام باقر ـ علیه السلام ـ چنین آمده است: «سوگند به خدا، سیصد و اندی مرد می‌آیند كه در میانشان 50 نفر زن هستند.»(بحارالانوار، ج52، ص223)

2ـ روایتی از امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ نقل شده است كه فرمودند: «أصحاب المهدی شباب لا كهل فیهم إلا كالكحل فی العین او كالملح فی الزاد» یعنی اصحاب امام زمان ـ علیه السلام ـ جوانانند و پیر در بین آنان نیست، مگر به اندازه سورمه در چشم یا نمك در غذا ـ یعنی خیلی كم.(معجم الملاحم والفتن، ج1، ص98)

با آرزوی توفیق- مشاوره مذهبی ـ قم.



آیه ای صریح در باره امام زمان (عج) بیان نمایید؟
دوست گرامی!

مفسران با استناد به روایات، آیات بسیار زیادی را بر امام زمان(عج) تطبیق داده و ایشان را مصداق اكمل آن آیات دانسته اند؛ كه به سه آیه اشاره میشود:

1ـ «و نُریدُ اَنَّ نَمُنُّ علی الذینَ استضعفوا فی الأرض و نَجعَلُهُم أئمة و نَجعَلُهُم الوارثین» یعنی اراده كرده ایم كه بر آن طایفه ضعیف نگاهداشته شده در آن سرزمین منت گذارده و آنها را پیشوایان خلق قرار دهیم و وارث ملك و جاه گردانیم.(قصص/5) در برخی از روایات، این آیه بر ظهور امام زمان(عج) تطبیق داده شده است؛ از جمله حضرت علی(ع) كه در باره این آیه میفرمایند: مراد آل محمد(ص) میباشد كه خداوند مهدی(عج) ایشان را بعد از سختی هایشان ظاهر كرده و باعث عزت آنها و ذلت دشمنانشان میشود. (تفسیر نورالثقلین، عبدعلی حویزی، ج4، ص110)

2ـ «وَعَد الله الذین آمنوا منكم و عملوا الصالحات لیستخلفنّهم فی الأرض …» یعنی خداوند به كسانی از شما بندگان كه ایمان آورد و نیكوكار گردد وعده فرمود كه در زمین خلافت دهد.(نور/55) كه روایات مصداق اكمل این خلافت را دوران ظهور امام زمان(عج) معرفی مینماید؛ از جمله امام صادق(ع) بعد از خواندن این آیه فرمود: مراد از آن حضرت قائم(عج) و اصحاب حضرت میباشند.(بحارالانوار، ج51، ص58، حدیث50)

3ـ «و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون» یعنی بعد از تورات در زبور داود نوشتیم كه حتماً بندگان نیكوكار من وارث زمین خواهند شد.(انبیاء/105) امام باقر(ع)می فرماید: مراد این آیه اصحاب مهدی(عج) در آخر الزمان میباشند.

نكته قابل توجه این است كه این گونه برداشتها از آیات قرآن كریم ناظر به جنبه تأویلی آیات است، و بر اساس آن مصداق آیات قرآنی محدود به یك مورد خاص نیست، و می تواند مصادیق و موارد متعددی را شامل شود. ولی آنچه مسلم و حتمی است این است كه تأویلات فوق، كه مستظهر به روایات معصومین است، از بارزترین مصادیق و مواردی است كه این آیات شریفه آنها را در بر می گیرد.

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.



چه دلیلی بر متولد شدن امام مهدی(ع) درست است؟ آیا كسی آن حضرت را بعد از تولد دیده است؟
دوست گرامی!

بنابرآنچه كه مورخان شیعه و سنّی در خصوص تاریخ و چگونگی ولادت حضرت مهدی(عج) نوشته اند، اصل ولادت خجسته امام زمان(ع) و به دنیا آمدن ایشان، جزء امور مسلم و قطعی تاریخ بشر است.

به عنوان نمونه، مورّخ شهیر اهل سنت، علی بن حسین مسعودی می گوید:"در سال 260 ابومحمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بی علی بن ابیطالب علیهم السلام، در زمان خلافت معتمد عباسی درگذشت. او به هنگام درگذشت، 29 سال داشت، و او پدر مهدی منتظر است."("مروّج الذّهب"، مسعودی، ج4، ص199)

و شیخ سلیمان قندوزی گوید:"خبر معلوم و مسلّم، در نزد موثّقان، این است كه ولادت قائم(ع)، در شب نیمه شعبان سال 255 هجری قمری، در شهر سامرّا واقع شده است."("ینابیع المودّة"، قندوزی، ج3، ص144)

اما از آنجایی كه خلفای بنی عباس دانسته بودند كه دوازدهمین امام شیعیان همان مهدی موعود است كه زمین را پر از عدل و داد می كند و دژهای گمراهی و فساد را درهم می كوبد و نیز می دانستند كه از فرزندان امام حسن عسكری(ع) است؛ در صدد برآمدند این نور را خاموش كنند. از این رو امام مهدی(عج) از نخستین روز ولادت، همواره در نهان می زیست و مردم به طور عموم او را نمی دیدند. ولی با این وجود، عدّه ای از اصحاب امام حسن عسكری(ع) بودند كه توفیق شرفیابی را یافته بودند. بعضی از آنها عبارتند از:

1. حكیمه خاتون، دختر امام جواد، خواهر امام هادی و عمه امام حسن عسكری علیهم السلام، كه شب تولد حضرت مهدی(ع)، او را زیارت كرد، و نسیم و ماریه ـ كنیزان آن حضرت ـ گفتند: تا آن كودك متولد شد به خاك سجده كرد و انگشت سبّابه را رو به آسمان بلند نمود و عطسه زد و گفت"الحمدلله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آله".("الزام النّاصب"، شیخ حائری یزدی، ج1، ص340)

2. ابوبصیر خادم است كه گفت: بر صاحب الزمان(ع) وارد شدم، در حالی كه درون گهواره بود، نزدیك رفتم و سلام كردم، حضرت فرمود: مرا می شناسی؟ عرض كردم: آری، تو بزرگ و سید من و فرزند امام من هستی ... حضرت فرمود:"انا خاتم الاوصیاء، و بی یرفع البلاء من اهلی و شیعتی."("كشف الغمّه"، علامه اربلی، ج2، ص499)

3. سعدبن عبدالله قمی است كه با نامه های فراوان با جمعی برای زیارت آن حضرت به سامره رفته و طرف راست امام حسن(ع)، كودكی را دیدند كه مانند ماه درخشان بود، پرسیدند: این كیست؟ گفته شد:"مهدی قائم آل محمد(ص)" است. ("الزام النّاصب، ج1، ص342)

4. روزی جمعی از شیعیان ـ چهل تن ـ نزد امام یازدهم آمدند، و از آن امام تقاضا كردند كه حجّت پس از خویش را به آنان بنمایاند و بشناساند و امام چنین كرد. و آنان پسری را دیدند كه بیرون آمد همچون پاره ماه، شبیه به پدر خویش، امام عسكری(ع) فرمود: "پس از من، این پسر، امام شماست، و خلیفه من است در میان شما، امر او را اطاعت كنید، از گرد رهبری او پراكنده نگردید كه هلاك می شوید و دینتان تباه می گردد این را هم بدانید كه شما او را، پس از امروز، نخواهد دید، تا این كه زمانی دراز بگذرد، بنابراین از نایب او،"عثمان بن سعید"، اطاعت كنید." (الزام النّاصب، ج1، ص341)

5. ابوسهل نوبختی گوید: در آن حال بیماری، امام عسكری خواست تا آن كودك را نزد او آورند. مهدی را كه در آن هنگام كودك بود، نزد پدر آوردند. وی به پدر سلام كرد. من به او نگاه كردم، رنگی سفید و درخشان داشت، موهایش پیچیده و مجعّد بود و دندان هایش گشاده، امام حسن(ع) او را با جمله"یا سیّد اهل بیته" ـ یعنی این سرور خاندان خود ـ مخاطب قرار داد، سپس از آن فرزند خواست تا در خوردن دوایی كه برایش جوشانیده بودند به او كمك كند. او چنین كرد. سپس پدر را وضو داد. آنگاه امام عسكری(ع) به او فرمود:"ای پسرك من! تویی مهدی، و تویی حجّت خدا بر روز زمین ... ." (همان، ص 351)

برای مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید به كتاب "یكصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)"، از علیرضا رجالی تهرانی،‌ انتشارات نبوغ مراجعه نمایید.

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.



چرا نباید امام زمان را با نام م_ح_م_د ایشان خواند؟
دوست گرامی!

در این باره، چند نظریه را می‌توان مطرح كرد.

1ـ نام نبردن حضرت صاحب الزمان(عج) به اسم اصلی، شاید كنایه از بزرگداشت مقام و تعظیم آن حضرت باشد. معمولاً انسان كسی را كه برایش بسیار حرمت قائل است به اسم، حكایت و خطاب نمی‌كند.

2ـ پنهان داشتن امر از غیر شیعیان: در زمان سلاطین غیر شیعی انتساب به حضرت صاحب الزمان(عج) می‌توانست موجبات اذیت و آزار شیعیان را فراهم آورد. از این رو امامان شیعه با نهی از نامیدن آن حضرت با اسم اصلی ایشان، در حقیقت شیعیان را امر به تقیّه كرده‌اند.

3ـ شاید نامیدن ایشان به اسم واقعی، كنایه از نشان دادن ایشان و راهنمایی اشخاص به مكان آن حضرت باشد. و از این جهت در بعضی روایات از نامیدن ایشان تنها در مجامع عمومی نهی شده است. در توقیعی از حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) در این باره آمده است:«ملعون ملعون من سمّانی فی محفل من الناس» یعنی از رحمت خدا به دور است هر كس در میان مردم نام مرا ببرد.(بحارالانوار، ج51، ص33)

4ـ احتمال دیگر هم آن است كه این امر به جهت حفظ احترام حضرت رسول اكرم(ص) باشد، تا نكندتوجه و توسلات ما به حضرت ولی عصر(عج)، نام مبارك حضرت ختمی مرتبت را تحت شعاع قرار دهد؛ خصوصا كه كنیه مبارك امام هم همان كنیه مبارك رسول گرامی اسلام است. نگارنده احتمال اخیر را ترجیح می دهد، هر چند در كتاب و منبعی ندیده است.

با آرزوی توفیق- مشاوره مذهبی ـ قم.



اوّلین كسی كه با امام زمان(عج) بیعت كرده و دست حضرت را می بوسد كیست؟
دوست گرامی!

از روایات چنین استفاده می شود كه اوّلین كسی با حضرت مهدی(عج) بیعت كرده و به دست مبارك آن جناب بوسه می زند، حضرت جبرئیل امین فرشته مقرّب الهی است.

مفضّل بن عمر، از امام صادق(ع) روایت كرده كه فرمود:"آنگاه كه خداوند به حضرت قائم اجازه خروج دهد، آن حضرت به منبر رود، پس مردم را به سوی خویش دعوت كند، و به خداوند سوگندشان دهد، و به حق خویش آنها را بخواند، و به این كه بین ایشان و روش رسول خدا(ص) رفتار كند و به كردار آن حضرت عمل كند. آنگاه خداوند جبرئیل را می فرستد كه نزد او بیاید، جبرئیل در حجر اسماعیل نزد آن حضرت می آید و می گوید: به چه چیز مردم را می خوانی؟ حضرت قائم(ع) دعوت خود را به او خبر دهد. جبرئیل می گوید: من نخستین كسی هستم كه با تو بیعت می نمایم، دست خویش را برای بیعت باز كن، پس دست به دست آن حضرت گذارد، و متجاوز از سیصد و ده مرد نزد او بیایند و با او بیعت نمایند، و در مكه می ماند تا یارانش به ده هزار نفر برسد، سپس از آنجا به مدینه رهسپار گردد."("مهدی موعود"، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص1154)

و نیز وارد شده كه حضرت قائم(عج) پشت به حرم(خانه كعبه) می دهد و دست خود را دراز می كند مثل دست موسی ... آنگاه می فرمایند: این دست خداست و از جانب خداست و به امر خدا كشیده شد، و این آیه را تلاوت می كند :"ان الذین یبایعونك انما یبایعون الله یدالله فوق ایدیهم، فمن نكث فانما ینكث علی نفسه ...". پس اول كسی كه دست آن حضرت را می بوسد جبرئیل است، و با آن جناب بیعت می نماید و پشت سر او فرشتگان و نجبای جنّ و نقیبان آن حضرت بیعت می كنند." (اسرار العقائد، ج 2، ص 100 ـ به نقل از كتاب "یكصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)"، از علیرضا رجالی تهرانی،‌ انتشارات نبوغ ).

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.

ايريليق

ايريليق
كيم ديير ايريليق درد سالماز
عاشيقين صبريني الدن الماز
اي گوزوم يوللارا باخ داريخما
گون هميشا بولوت اتدا گالماز
شأنيدا روتبادا بي بدل سن
هر گوزلدن اقا سن گوزل سن
غنچا گوللر , نه اندازه سولسون
قلبيلر گويما فانيلا دولسون
گلدي بو جومعادا گلمدين سان
كيم ساييب جمعه ديگرالسون

بو جهاندا هرا بير پيشددي
هرا بير فيكريدا انديشادادي
گوزوموز مرقد شش گوشددي
گوزوموز مرقد شش گوشددي

گلدي بو جومعادا گشدي الله
فاطيما يوسفيننان خبر يوخ
فاطيما يوسفيننان خبريوخ
اي صفايي هلا دوز فراق
يول سالاخ بيزدا بيردا عراق
قلبيلار غوصصا دان داغلي گالدي
يا امام زمان گل اماندي
يا امام زمان گل اماندي   

 

ايريليق

ايريليق
كيم ديير ايريليق درد سالماز
عاشيقين صبريني الدن الماز
اي گوزوم يوللارا باخ داريخما
گون هميشا بولوت اتدا گالماز
شأنيدا روتبادا بي بدل سن
هر گوزلدن اقا سن گوزل سن
غنچا گوللر , نه اندازه سولسون
قلبيلر گويما فانيلا دولسون
گلدي بو جومعادا گلمدين سان
كيم ساييب جمعه ديگرالسون

بو جهاندا هرا بير پيشددي
هرا بير فيكريدا انديشادادي
گوزوموز مرقد شش گوشددي
گوزوموز مرقد شش گوشددي

گلدي بو جومعادا گشدي الله
فاطيما يوسفيننان خبر يوخ
فاطيما يوسفيننان خبريوخ
اي صفايي هلا دوز فراق
يول سالاخ بيزدا بيردا عراق
قلبيلار غوصصا دان داغلي گالدي
يا امام زمان گل اماندي
يا امام زمان گل اماندي

چگونه بي تو بمانم

تواز تبار بهاري چگونه بي تو بمانم


شميم عاطفه داري چگونه بي تو بمانم


تواز سلاله نوري تو آفتاب حضوري


به رخش صبح سواري چگونه بي تو بمانم


تويي كه باده نابي و گر نه بي تو چه سخت است


تمام عمر خماري چگونه بي تو بمانم


ببار ابر بهاري هنوز شهره شهر است


كرامتي كه تو داري چگونه بي تو بمانم


بيا به خانه دلها كه در فراق تو دل را


نمانده است قراري چگونه بي تو بمانم


حميد هنرجو




این مسیرانتظار آخر چقدر طولانی است


در فراق یار این دل سالها طوفانی است



بر لبم ذکر فرج بر دیدگانم انتظار


آه آقاجان چقدر این لحظه ها روحانی است



شور و شوق دیگری در قلب من برپاشده


گوییا این جمعه در این سرزمین مهمانی است



جان من اندر وجود بی یاد تو


همچو مرغی در قفس زندانی است



کاش میشد رویت ای مه رو ببینم در جهان


آرزویی که هزاران سال هم پنهانی است



دیدگانم را بر این ره دوختم من سالها


غافل از آنکه تمام عمر من حیرانی است



قلب خود را بهر تو آماده کردم کن قبول


بر قدوم نازنینت قلب من قربانی است

یوسف کنعان بود چشم انتظار روی تو


مهدی زهرا بیا این چشم ها بارانی است


:: مهدی ماهرو

عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) از نظر اقوام و ادیان

عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) از نظر اقوام و ادیان

مهدى موعود(علیه السلام) در كتب مقدسه هندیان

الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب اوپانیشاد

ب) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «باسك»

ج) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «پاتیكل»

د) بشارت ظهور حضرت بقیة اللّه(علیه السلام) در كتاب «وشن جوك»

هـ) بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در كتاب «دید»

و) بشارت ظهور حضرت قائم(علیه السلام) در كتاب «دادتگ»

ز) بشارت ظهور حضرت حجة اللّه(علیه السلام) در كتاب «ریگ ودا»

ح) بشارت ظهور آخرین حجّت خدا(علیه السلام) در كتاب «شاكمونى»

چند نمونه از احادیث وارده
بشارات ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «تورات»
الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در «زبور داوود»



خوشبختانه هنگامى كه به ادیان آسمانى مراجعه مى كنیم، كتب آسمانى را سراسر مملوّ از امید، و سرشار از نویدهاى بهروزى و وعده هاى ظهور آن «مصلح جهانى» مى بینیم، و شاید براى برخى كمى تعجّب آور باشد كه در تمام ادیان و مذاهب بزرگ جهان، اعم از وثنیت، كلیمیت، مسیحیت، مجوسیت و آیین مبین اسلام . . . از مصلحى كه در پایان جهان ظهور خواهد كرد و به جنایتها و خیانتهاى انسانها خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را، بر اساس عدالت و آزادى بنیان خواهد نهاد، گفتگو شده و برتر و بالاتر از همه، نوید ظهور آن مصلح بزرگ جهان، به خصوص در اسلام و قرآن نیز، به صورتى جامع تر، كامل تر، عمیق تر و جدى تر، مطرح شده است.


و جاى بسى خرسندى است كه اكثریّت قریب به اتّفاق نویدهایى كه در رابطه با ظهور «مصلح بزرگ جهانى» در كتابهاى آسمانى آمده است ـ اگر نگوییم همه آنها ـ تنها با وجود مقدّس مهدى موعود(علیه السلام)، آخرین بازمانده حجت الهى از امامان معصوم شیعه مطابقت دارد.

ادامه نوشته

ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی(عج

ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی(عج :
 برگرفته از كتاب  عصر ظهور ايت الله كوراني

کلیهء منابع شیعه و سنّی، پیرامون حضرت مهدی(ع) اتفاق نظر دارند که آن بزرگوار بعد از نهضتی مقدماتی که برایش بوجود می آید، ظهور می کند... و یارانِ درفش های سیاه، ایرانی اند که زمینه ساز حکومت آن حضرت و آماده کنندهء مقدمات فرمانروائی وی می باشند. در این روایات، اتفاق است که دو شخصیتِ وعده داده شده، یکی سیّد خراسانی بعنوان فقیه و مرجع، یا رهبر سیاسی، و دیگری شعیب بن صالح، جوانی گندمگون، با ریش کم پشت از اهالی ری بعنوان فرماندهء نظامی، هر دو ایرانی هستند.

امّا حکومت زمینه سازان ایرانی، به دو مرحلهء مشخص تقسیم می شود:

مرحلهء اوّل، آغاز نهضت آنان بوسیلهء مردی از قم، کسی که حرکتش سرآغاز امر ظهور حضرت مهدی(عج) است، چه اینکه روایات گویای این است که آغاز نهضت آن حضرت از ناحیهء مشرق زمین است.

مرحلهء دوّم، ظاهر شدنِ دو شخصیت مورد نظر، در بین آنان به نام سید خراسانی و شعیب بن صالح می باشد.

چنانکه می توان، نقش ایرانیانِ زمینه ساز را با توجه به پیشامدها و حوادثی که ذکر آنها در اخبار آمده است نیز، به چهار مرحله تقسیم نمود:

۱) از آغاز نهضت آن توسط مردی از قم تا ورودشان در جنگ.

۲) داخل شدن در جنگی طولانی، تا اینکه خواسته های خویش را بر دشمن تحمیل می کنند.

۳) رد کردن خواسته های نخستین خود که اعلام کرده بودند و بپا شدن قیام همه جانبهء آنان.

۴) سپردن پرچم اسلام بدست توانای حضرت مهدی(ع) و شرکت جستن آنها در نهضت مقدّس آن حضرت.

در برخی از روایات، آمده است که ظاهر شدنِ خراسانی و شعیب در اثنای جنگِ ایرانیان بوقوع می پیوندد، بگونه ایکه آنها با توجه به طولانی شدنِ نبردشان با دشمن، خودشان سید خراسانی را بعنوان سرپرستی امور اجتماعی و سیاسی خود برمی گزینند گرچه وی از پذیرفتن این منصب خرسند نیست، امّا آنها او را سرپرست خود قرار می دهند، سپس سید خراسانی، شعیب بن صالح را بفرماندهی نیروهای مسلّح خویش برمی گزیند

ادامه نوشته

اتفاقات قبل وبعد از ظهور برگرفته از كتاب عصر ظهور ايت الله كوراني: و سيماي كلي دوران ظهور

.
با آنکه قرآن کریم معجزه جاوید پیامبر(ص) است و در هر زمان و نسلی تازگی دارد...با این وصف از جمله معجزه های همیشه تازه وی خبرهایی است که توسط آن حضرت از آیندهء زندگی انسـانها و خط سیراسلام، تا فرا رسیدن زمان بازگشتِ اسـلام بیان شده است. عـصری که خـداونـد دیـن خود را بر تمام ادیـان و مکـاتـب جهـان بـرخـلاف خواست مشرکان و کافران پیروز می گرداند.

سیمائی را که روایات از اوضاع جهان در زمان ظهور ترسیم می کند به ویژه از منطقهء ظهور حضرت مهدی(عج)، مانند: یمن ، حجاز ، ایران ، عراق ، شام ، فلسطین ، مصر و مغرب... سیمائی است کامل که بسیاری از حوادث بزرگ و کوچک و نامهای اشخاص و اماکن را دربرمی گیرد.

روایات شریفه حاکی از این استکه انقلاب و حرکت ظهور حضرت مهدی(ارواحنافداه) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگیهای منطقه ای و جهانی از مکّه آغاز می گردد... و طبق بیان روایات،در سطح جهانی نبردی سخت بین رومیان(غربیها) و بین ترکان و یا هواداران آنها که ظاهراً روسها باشند بوجود می آید، تا آنجائیکه به جنگ جهانی منجر می گردد.

امّا در سطح منطقه دو حکومت هوادار حضرت مهدی(ع) در ایران و یمن تشکیل خواهد شد... که یاران ایرانی آن حضرت مدتی قبل از ظهور، حکومت خویش را تأسیس نموده و درگیر جنگی طولانی می شوند که سرانجام در آن پیروز می گردند.

و اندک زمانی پیش از ظهـورِ آن بزرگـوار در بین ایرانیـان دو شخصیـت، با عنـوان سید خراسانی، رهبر سیاسی و شعیب بن صالح، رهبر نظامی ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبری این دوتن، نقش مهمی را در حرکت ظهور آن حضرت ایفاء خواهند نمود.

امّا یاران یمنی وی، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسی که در حجاز بوجود می آید همکاری مینمایند.

علت بوجود آمدن این خلاء سیاسی حجاز این است که شاه نابخردی از خاندان فلان! که آخرین پادشاه حجاز می باشد کشته شده و بر سر جانشینی او اختلاف بوجود می آید، به گونه ای که این اختلاف تا ظهور مهدی(ع) ادامه خواهد یافت

ادامه نوشته

درد دلي با امام زمان :

آياتي از قرآن كه به حضرت مهدي (ع) تفسير شده است :

با سلام امروز  درباره ايات قراني كه در مورد  ظهور امام زمان مي باشند  اشاره مي گردد كه  اميد وارم مفيد واقع بشه...
 
آياتي از قرآن كه به حضرت مهدي (ع) تفسير شده است :


1- سوره الفاتحه - آيه 1 - 7: حضرات ائمه عليهم السلام تأويل، سبع مثاني، حضرت مهدي عليه السلام و قرآن عظيم.
2- سوره البقره - آيه 3: ايمان به حضرت مهدي عليه السلام، ايمان به غيب
3- سوره البقره - آيه 37: حضرت مهدي عليه السلام، كلمه الله عزوجل (كلام الله)
4- سوره البقره - آيه 114: فتح شهرهاي روم بدست تواناي حضرت مهدي عليه السلام
5- سوره البقره - آيه 115: حضرت مهدي عليه السلام، امر حكيم پروردگار
6- سوره البقره - آيه 124: حضرت مهدي عليه السلام، كلمه الله عزوجل (كلام الله)
7- سوره البقره - آيه 133: جريان سنت حضرت يعقوب عليه السلام در مورد حضرت مهدي عليه السلام
8- سوره البقره - آيه 148: جمع آوري ياران حضرت مهدي عليه السلام در مكه و بعضي اتفاقات سال ظهور
9- سوره البقره - آيه 155: بروز قحطي و وحشت قبل از قيام حضرت مهدي عليه السلام
10- سوره البقره - آيه 157: فضيلت و عظمت مجاهدان و شهداء راه حضرت مهدي عليه السلام
11- سوره البقره - آيه 210: فرود و نزول حضرت مهدي عليه السلام در كوفه در ميان هفت هاله اي از نور
12- سوره البقره - آيه 243: تشبيه رجعت به زنده نمودن گياهان در آيه، رجعت و بازگشت اموات به دنيا در زمان حضرت مهدي عليه السلام و بعد از آن
13- سوره البقره - آيه 249: جريان ابتلاء و گرفتاري ياران طالوت پيامبر در مورد ياران حضرت مهدي عليه السلام
14- سوره البقره - آيه 259: احياء اسلام و عظمت و امامت ائمه عليهم السلام به قيام حضرت مهدي عليه السلام
15- سوره البقره - آيه 261: حضرت مهدي عليه السلام سنبله مباركه از نسل امام حسين عليه السلام
16- سوره البقره - آيه 269: فضيلت عارفان و عاشقان حضرت مهدي عليه السلام. كسيكه امام زمان خودش را شناخت، تأخير ظهور حضرت عليه السلام به او زيان نمي رساند.
17- سوره آل عمران - آيه 37: ظرف غذا و طعام بهشتي حضرت فاطمه عليها السلام در نزد حضرت مهدي عليه السلام
18- سوره آل عمران - آيه 46: نزول حضرت عيسي عليه السلام در سن ميانسالگي
19- سوره آل عمران - آيه 55: نزول حضرت عيسي عليه السلام و قتل دجال بدست آن حضرت در زمان حضرت مهدي عليه السلام
20- سوره آل عمران - آيه 68: خطبه حضرت مهدي عليه السلام هنگام قيام در كنار كعبه
21- سوره آل عمران - آيه 81: رجعت و بازگشت ائمه و انبياء عليهم السلام و مؤمنين و دشمنان دين به دنيا
22- سوره آل عمران - آيه 83: بروز حوادث و اتفاقات در عالم و پيروزي اسلام و حق و عدالت به دست آن حضرت بر جميع عالم
23- سوره آل عمران - آيه 97: حضرت مهدي عليه السلام و بيعت با آن حضرت، حرم امن الهي
24- سوره آل عمران - آيه 125: فرستادن ملائكه از سوي خداوند به جنگ بدر به جهت ياري حضرت مهدي عليه السلام
25- سوره آل عمران - آيه 140: حضرت مهدي عليه السلام، دولت و حكومت حق الهي
26- سوره آل عمران - آيه 142: امتحان و ابتلاء مؤمنين به فتنه ها قبل از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
27- سوره آل عمران - آيه 144: رجعت و بازگشت شهداء به دنيا
28- سوره آل عمران - آيه 200: وجوب اعتقاد و تمسك به حضرت مهدي عليه السلام در زمان غيبت
29- سوره النساء - آيه 59: حضرت مهدي عليه السلام؛ ولي امر و بركات وجود آن حضرت در زمان غيبت، و بيعت ايشان بين ركن و مقام
30- سوره النساء - آيه 69: حضرت مهدي عليه السلام از اولين افراد بهشت
31- سوره النساء - آيه 77: قيام حضرت مهدي عليه السلام، اجل و امر نزديك و قريب العهد الهي در قرآن کريم
32- سوره النساء - آيه 130: سفر حضرت مهدي عليه السلام به عراق و مصر و گسترش عدالت آن حضرت
33- سوره النساء - آيه 159: نماز حضرت عيسي پشت سر حضرت مهدي عليهما السلام
34- سوره المائده - آيه 3: يأس و نااميدي بني اميه از دستيابي بر آل محمد صلي الله عليه و آله به قيام آن حضرت
35- سوره المائده - آيه 12: حضرت مهدي عليه السلام دوازدهمين و آخرين برگزيده الهي
36- سوره المائده - آيه 14: گروهي از سودان از ياران حضرت مهدي عليه السلام
37- سوره المائده - آيه 20: بازگشت و رجعت انبياء و ائمه عليهم السلام به دنيا
38- سوره المائده - آيه 41: خواري و ذلت دشمنان دين به قيام حضرت مهدي عليه السلام
39- سوره المائده - آيه 54: ياوران حضرت مهدي عليه السلام، ذخاير الهي براي آن حضرت
40- سوره المائده - آيه 118: بي اعتقاد شدن مسيحيان به حضرت عيسي در زمان حضرت مهدي عليهما السلام
41- سوره الانعام - آيه 2: حتميت و قطعيت خروج سفياني
42- سوره الانعام - آيه 37: بروز و ظهور آيات، نشانه ها و فتنه هاي عجيب در عصر ظهور حضرت مهدي عليه السلام
43- سوره الانعام - آيه 44 - 45: عذاب ناگهاني ظالمين بظهور حضرت مهدي عليه السلام
44- سوره الانعام - آيه 65: بروز و ظهور اختلاف، بلاها و فتنه ها درميان اهل قبله
45- سوره الانعام - آيه 89: ياران حضرت مهدي عليه السلام، ذخائر الهي
46- سوره الانعام - آيه 158: طلوع خورشيد از مغرب و علامات ديگر در آخر الزمان
47- سوره الاعراف - آيه 46: حضرات ائمه معصومين عليهم السلام رجال اعراف در قرآن
48- سوره الاعراف - آيه 53: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ تأويل قرآن
49- سوره الاعراف - آيه 71: فضيلت و عظمت انتظار فرج
50- سوره الاعراف - آيه 96: رجعت امام حسين و ائمه عليهم السلام و حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله در عصر آن حضرت
51- سوره الاعراف - آيه 128: حكم اراضي در عصر غيبت و هنگام قيام آن حضرت. دولت ائمه عليهم السلام آخرين دولتها
52- سوره الاعراف - آيه 155: تشبيه رجعت به زنده نمودن ياران حضرت موسي در كوه طور
53- سوره الاعراف - آيه 156 - 157: حضرت مهدي عليه السلام در تورات و انجيل و نجات مؤمنين به دست آن حضرت
54- سوره الاعراف - آيه 159: رجعت و بازگشت عده اي از مؤمنين به دنيا براي ياري حضرت مهدي عليه السلام
55- سوره الاعراف - آيه 172: پيمان گرفتن خداوند از انبياء عليهم السلام در مورد حضرت مهدي عليه السلام
56- سوره الاعراف - آيه 181: حضرات ائمه و حضرت رسول صلي الله عليه و آله؛ شاهدان الهي بر مردم
57- سوره الاعراف - آيه 187: قيام ناگهاني حضرت مهدي عليه السلام
58- سوره الانفال - آيه 7 - 8: زنده شدن حق و حقيقت و از بين رفتن باطل به دست حضرت مهدي عليه السلام
59- سوره الانفال - آيه 39: از بين رفتن شرك و كفر، و شكست آخرين گروه مخالف به دست آن حضرت
60- سوره الانفال - آيه 75: امامت در نسل امام حسين عليه السلام و وجود دو غيبت براي حضرت مهدي عليه السلام
61- سوره التوبه - آيه 3: دعوت حضرت مهدي عليه السلام اهل عالم را براي پذيرش امامت خود
62- سوره التوبه - آيه 16: امتحان و ابتلا مؤمنين به فتنه ها قبل از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
63- سوره التوبه - آيه 32: پيروزي اسلام و تمام اديان به دست مبارك حضرت مهدي عليه السلام
64- سوره التوبه - آيه 33: معني پيروزي اسلام به دست آن حضرت، و تمسخر مؤمنين توسط مردم به غيبت را، و نزول حضرت عيسي
65- سوره التوبه - آيه 34: حرمت نگهداري گنج و طلا و نقره در عصر حضرت مهدي عليه السلام
66- سوره التوبه - آيه 36: از بين رفتن شرك و مشركين بدست حضرت مهدي عليه السلام
67- سوره التوبه - آيه 52: - نزول عذاب بر دشمنان و كشته شدن آنها بدست اصحاب حضرت مهدي عليه السلام
68- سوره التوبه - آيه 111: مقام مؤمنين در نزد خداوند و بازگشت و رجعت آنها بدنيا
69- سوره التوبه - آيه 119: حضرات ائمه عليهم السلام؛ صادقان و راستگويان در قرآن
70- سوره يونس - آيه 20: ايمان به حضرت مهدي عليه السلام، ايمان به غيب و فضيلت انتظار فرج
71- سوره يونس - آيه 24: قيام حضرت مهدي عليه السلام در اوج قدرت دشمنان و نشانه‏هاي از بين رفتن حكومت آنها
72- سوره يونس - آيه 35: نداي آسماني بنام آن حضرت و نداي شيطان بر ضد آن و راه شناخت آنها از يكديگر
73- سوره يونس - آيه 39: أن الرجعه من التأويل الذي لا يحيط بعلمه الناس
74- سوره يونس - آيه 48: حضرات ائمه معصومين عليهم السلام، دوازده مهدي و امت اسلام آخرين آنها حضرت مهدي عليه السلام (فضل المؤمنين بالمهدي عليه السلام في غيبته)
75- سوره يونس - آيه 50: نزول عذاب در آخر الزمان بر فاسقان و گنهكاران
76- سوره يونس - آيه 62: شيعيان حضرت مهدي عليه السلام، اولياء الهي
77- سوره يونس - آيه 64: بشارت دادن به مؤمنين قبل از مرگ به قيام حضرت مهدي عليه السلام و نابودي دشمنان
78- سوره يونس - آيه 98: خواري و مسخ بعضي از مردم قبل از قيام حضرت مهدي عليه السلام
79- سوره هود - آيه 8: اصحاب حضرت قائم عليه السلام امت معدود و معين در قرآن
80- سوره هود - آيه 18: فتنه و بلاهاي گوناگون و نداهاي آسماني قبل از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
81- سوره هود - آيه 80: قوت و نيرومندي حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت
82- سوره هود - آيه 83: نزول عذابهاي گوناگون مانند فرو رفتن در زمين و غير آن بر دشمنان حضرت مهدي عليه السلام
83- سوره هود - آيه 86: حضرت مهدي عليه السلام، بقيه الله و خطبه آن حضرت در كنار كعبه
84- سوره هود - آيه 93: فضيلت انتظار فرج
85- سوره هود - آيه 110: ظاهر نمودن قرآن كه دست خط حضرت علي عليه السلام است توسط حضرت مهدي عليه السلام
86- سوره يوسف - آيه 110: ظهور حضرت مهدي عليه السلام و احياء حق و پيروزي بعد از يأس و نااميدي
87- سوره الرعد - آيه 7: حضرات ائمه معصومين عليهم السلام، هاديان امت اسلام
88- سوره الرعد - آيه 13: تحولات و تغييرات سريع در مردم هنگام نزديك ظهور حضرت مهدي عليه السلام
89- سوره الرعد - آيه 29: فضيلت مؤمنين و متمسكين به امامت حضرت قائم عليه السلام در عصر غيبت
90- سوره ابراهيم - آيه 5: اعتقاد به حضرت مهدي عليه السلام از ايمان به غيب
91- سوره ابراهيم - آيه 28: حضرت پيامبر و ائمه معصومين صلوات الله عليهم اجمعين؛ نعمتهاي الهي
92- سوره إبراهيم - آيه 44: ظهور و قيام حضرت قائم عليه السلام؛ وعده نزديك الهي
93- سوره إبراهيم - آيه 45: رسيدن مساكن و بيوت ظالمين به حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت
94- سوره إبراهيم - آيه - 46: شدت مكر و حيله دشمنان حضرت قائم عليه السلام
95- سوره الحجر - آيه 16 - 17: سنگسار شدن شيطان بدست مؤمنين در عصر حضرت مهدي عليه السلام
96- سوره الحجر - آيه 36 - 38: پايان مهلت شيطان تا عصر حضرت مهدي عليه السلام و كشته شدن او بدست آن حضرت
97- سوره الحجر - آيه 75 - 76: حضرت مهدي عليه السلام ياران و دشمنان خود را به الهام مي شناسد
98- سوره الحجر - آيه 87: حضرات ائمه عليهم السلام تأويل، سبع مثاني، و حضرت مهدي عليه السلام قرآن عظيم
99- سوره النحل - آيه 1: حضرت مهدي عليه السلام؛ ‏امر و فرمان الهي
100- سوره النحل - آيه 22: وجوب اعتقاد به حقانيت رجعت و بازگشت به دنيا
101- سوره النحل - آيه 33 - 34: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ ‏امر و فرمان الهي و آيت انتظار
102- سوره النحل - آيه 37 - 40: رجعت و بازگشت دشمنان و كفار قبل از قيامت و هنگام قيام حضرت مهدي عليه‏السلام به دنيا و انتقام از آنها
103- سوره النحل - آيه 45: فرو رفتن دشمنان آن حضرت در زمين بيداء (بين مدينه و مكه)
104- سوره الإسراء - آيه 4 - 6: قيام ياران حضرت مهدي عليه السلام قبل از قيام آن حضرت و انتقام از دشمنان
105- سوره الاسراء - آيه 7: قيام حضرت مهدي عليه السلام و ياران آن حضرت، وعده‏ آخرت در قرآن
106- سوره الاسراء - آيه 33: حضرت مهدي ولي خون امام حسين عليهما السلام و انتقام گيرنده آن حضرت از قاتلين جدش
107- سوره الاسراء - آيه 71: عارف به حق حضرت مهدي عليه السلام بمنزله ياور آن حضرت و شهيد راه رسول الله صلي الله عليه و آله
108- سوره الاسراء - آيه 72: رجعت و بازگشت به دنيا به منزله آخرت در قرآن
109- سوره الاسراء - آيه 81: از بين رفتن باطل به قيام حضرت مهدي عليه السلام
110- سوره الكهف - آيه 47: رجعت و بازگشت دشمنان الهي و انتقام از آنها هنگام رجعت ائمه عليهم السلام
111- سوره الكهف - آيه 98: برداشته شدن تقيه و انتقام از دشمنان خداوند هنگام قيام حضرت مهدي عليه السلام
112- سوره مريم - آيه 37: اختلاف احزاب در دنيا و بروز برچمهاي خراسان قبل از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
113- سوره مريم - آيه 54: رجعت و بازگشت حضرت اسماعيل پيامبر بهمراه امام حسين عليهما السلام
114- سوره مريم - آيه 75 - 76: انتقام خداوند از دشمنان به دست حضرت مهدي عليه السلام
115- سوره طه - آيه 110 - 113: قيام حضرت مهدي عليه السلام، اخبار و ذكر، قرآن
116- سوره طه - آيه 115: أن الله تعالي أخذ ميثاق الانبياء علي الاقرار بالمهدي عليه السلام
117- سوره طه - آيه 123: حضرات ائمه معصومين عليهم السلام هاديان قرآن
118- سوره طه - آيه 124: خواري و رسوائي دشمنان ائمه عليهم السلام در رجعت و بازگشت به دنيا
119 - سوره طه - آيه 135: حضرت مهدي عليه السلام راه هموار در قران و هدايت مؤمنين به آن حضرت
120- سوره الانبياء آيه 12 - 13: فرار و شكست دشمنان ائمه عليهم السلام و افتادن ثروتها و گنجهاي آنان بدست آن حضرت
121- سوره الانبياء - آيه 15: شكست و نابودي دشمنان حضرت مهدي عليه السلام اعم از يهود و نصاري
122- سوره الانبياء - آيه 35: رجعت مؤمنين و شهدا به دنيا
123- سوره الانبياء - آيه 38: فضيلت مؤمنين و متمسكين به آن حضرت در عصر غيبت
124- سوره الانبياء - آيه 73: حضرت مهدي و ائمه عليهم السلام هاديان قرآن و وارثان پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله
125- سوره الانبياء - آيه 95: اثبات رجعت و عدم عموميت آن براي همه
126- سوره الانبياء - آيه 105: حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت وارثان حقيقي زمين در قرآن
127- سوره الحج - آيه 39: خونخواهي حضرت مهدي عليه السلام از قاتلين امام حسين عليه السلام
128- سوره الحج - آيه 41: سيطرهء و تصرف و تسلط بر عالم و احياء دين به دست حضرت مهدي عليه السلام
129- سوره الحج - آيه 45: محروميت مردم از استفاده از علم حضرت مهدي عليه السلام در عصر غيبت
130- سوره الحج - آيه 47: روز حضرت مهدي عليه السلام برابر با هزار سال
131- سوره الحج - آيه 60: پيروزي امام حسين عليه السلام به دست حضرت مهدي عليه السلام
132- سوره الحج - آيه 65: حضرت مهدي عليه السلام امان و پناه اهل زمين
133- سوره المؤمنون - آيه 101: ارث بردن برادران ديني از يكديگر در زمان ظهور حضرت مهدي عليه السلام
134- سوره المؤمنون - آيه 77: انتقام امير المؤمنين - علي عليه السلام - از دشمنان خود در عصر رجعت
135- سوره النور - آيه 35: چهارده معصوم عليهم السلام نور الله و حضرت مهدي عليه السلام ستاره درخشان و آيت انتظار
136- سوره النور - آيه 53: كرامت و اعجاز ياران حضرت مهدي عليه السلام
137- سوره النور - آيه 55: وراثت زمين و خلافت ائمه عليهم السلام و مؤمنين در آن بنابه وعده الهي
138- سوره الفرقان - آيه 11: حضرات ائمه عليهم السلام ساعات دوازده گانه روز قرآن
139- سوره الفرقان - آيه 26: قيام حضرت مهدي؛ روز حكومت الهي و عبادت و اطاعت خداوند متعال
140- سوره الفرقان - آيه 54: حضرت مهدي عليه السلام؛ قدرت خداوند متعال در قرآن
141- سوره الفرقان - آيه 63 - 76: ائمه معصومين عليهم السلام؛ بندگان حقيقي خداوند
142- سوره الشعراء - آيه 4: بروز اختلافات و فتنه ها در عالم و نداي آسماني به نام آن حضرت و نداي شيطان بر ضد آن
143- سوره الشعراء - آيه 21: جريان سنت و امر حضرت موسي در مورد حضرت مهدي عليهما السلام
144- سوره الشعراء - آيه 207: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ پايان مهلت ظالمين و جنايتكاران
145- سوره النمل - آيه 15: حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت؛ وارثان زمين در قرآن
146- سوره النمل - آيه 59: حضرت مهدي عليه السلام برگزيده الهي
147- سوره النمل - آيه 62: اجتماع اصحاب حضرت مهدي عليه السلام در مكه
148- سوره النمل - آيه 71: فضليت مؤمنين در غيبت حضرت مهدي عليه السلام
149- سوره النمل - آيه 82: از روايات شيعه درباره دابه الارض در قران (جنبنده‏ زمين)
150- سوره النمل - آيه 83: رجعت شهدا و گروهي از مكذبين انبياء و ائمه عليهم السلام به دنيا
151- سوره النمل - آيه 93: ائمه عليهم السلام؛ آيات وعده داده شده قرآن
152- سوره القصص - آيه 5: حضرت مهدي و ائمه عليهم السلام برگزيده‏گان الهي و وارثان حقيقي زمين و رجعت ايشان به دنيا
153- سوره القصص - آيه 85: اهميت رجعت و بازگشت پيامبر و ائمه عليهم السلام به دنيا
154- سوره العنكبوت - آيه 1 - 2: فتنه ها و علامات ظهور حضرت مهدي عليه السلام و اتفاقات حجاز
155- سوره العنكبوت - آيه 10: حضرت قائم عليه السلام؛ نصر و ياري پروردگار
156- سوره العنكبوت - آيه 49: حضرت مهدي عليه السلام؛ آيات پروردگار در سينه هاي مؤمنين و صاحب شمشير خدا
157- سوره الروم - آيه 1 - 3: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ نصر و ياري پروردگار و شادي مؤمنين در قبرها به ظهور آن حضرت
158- سوره الروم - آيه 4 - 5: شادي مؤمنين در قبرهاي خود به ظهور حضرت مهدي عليه السلام
159- سوره لقمان - آيه 20: حضرت مهدي عليه السلام؛ نعمت باطني خداوند و حضور آن حضرت در قلوب مؤمنين
160- سوره السجده - آيه 21: ظهور حضرت مهدي عليه السلام عذاب بزرگ، و زنده شدن زمين به رجعت
161- سوره السجده - آيه 27 - 30: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ روز فتح و پيروزي و ظاهر شدن گنجهاي زمين
162- سوره الاحزاب - آيه 6: اهل بيت عصمت و طهارت اولوالارحام در قرآن
163- سوره الاحزاب - آيه 11: ابتلاء و امتحان مؤمنين و شدت فتنه ها قبل از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
164- سوره الاحزاب - آيه 61 - 62: ملعونين در آيه دشمنان حضرت مهدي عليه‏السلام
165- سوره سبأ - آيه 18: ائمه عليهم السلام؛ قري مبارك در قرآن
166- سوره سبأ - آيه 28: رجعت و بازگشت حضرت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله به دنيا و اينكه روز فتح و پيروزي وعده داده شده‏ در آيه، حضرت مهدي عليه السلام است.
167- سوره سبأ - آيه 29: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ وعده‏ امت الهي و فضيلت مؤمنين و ثابت قدمان در عصر غيبت
168- سوره سبأ - آيه 51: مليت و مشخصات و خروج سفياني و جنگهاي او و فرو رفتن سپاهيان او در زمين
169- سوره فاطر - آيه 41: ضرورت و لزوم وجود ائمه عليهم السلام در هر عصر و زمان
170- سوره يس - آيه 30: أن الارض لو خليت من الحجه لساخت بأهلها
171- سوره يس - آيه 33: جنگ حضرت مهدي عليه السلام در مدينه و روئيدن اعجاز آميز زراعت در زمين در عصر آن حضرت
172- سوره يس - آيه 48: فضليت مؤمنين و متمسكين به آن حضرت در عصر غيبت
173- سوره يس - آيه 52: رجعت پيامبر صلي الله عليه و آله به دنيا
174- سوره الصافات - آيه 83: معروفيت چهارده معصوم در نزد انبياء و حضرت ابراهيم عليه السلام از شيعيان آنها
175- سوره ص - آيه 17: انتقام خداوند از دشمنان حضرت مهدي عليه السلام
176- سوره ص - آيه 77: رسوائي شيطان و سنگسار شدن او توسط مؤمنين در عصر حضرت مهدي عليه السلام
177- سوره ص - آيه 79 - 81: "يوم الوقت المعلوم" همان روز ظهور حضرت مهدي عليه السلام
178- سوره ص - آيه 88: تأويل خبرهاي عظيم الهي هنگام ظهور حضرت مهدي عليه السلام
179- سوره الزمر - آيه 69: آباد شدن و نورانيت زمين در عصر حضرت مهدي عليه السلام و رجعت بعض ظالمين در عصر آن حضرت
180- سوره غافر - آيه 11: رجعت و بازگشت بعض ظالمين در عصر حضرت مهدي عليه السلام
181- سوره غافر - آيه 51: رجعت و بازگشت انبياء و امير المؤمنين و امام حسين عليهم السلام به دنيا
182- سوره فصلت - آيه 16: رسوائي و مسخ شدن دشمنان قبل از قيام حضرت مهدي عليه السلام
183- سوره فصلت - آيه 30: فضليت و برتري ثابتين به امامت حضرت مهدي عليه السلام
184- سوره فصلت - آيه 34: عمل ننمودن حضرت مهدي عليه السلام به تقيه
185- سوره فصلت - آيه 45: آشكار نمودن قرآن به دست خط حضرت علي عليه السلام توسط حضرت مهدي عليه السلام
186- سوره فصلت - آيه 53: دشمنان حضرت مهدي عليه السلام در آيات وعده داده شده
187- سوره الشوري - آيه 1 - 2: رمزهاي حروف "ح ، م ، ع ، س ، ق" - طالبين دنيا سهمي در دولت حضرت مهدي عليه السلام ندارند.
188- سوره الشوري - آيه 18: مذمت عجله كردن در ظهور حضرت مهدي عليه السلام و قيام آن حضرت؛ ساعت موعود در قرآن
189- سوره الشوري - آيه 2: أن أهل الدنيا لا نصيب لهم في دوله المهدي عليه السلام
190- سوره الشوري - آيه 23 - 24: خداوند متعال حق را بوسيله حضرت مهدي عليه السلام استقرار مي بخشد
191- سوره الشوري - آيه 41: غلبه و پيروزي حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت بر دشمنان
192- سوره الشوري - آيه 45: ذلت و خواري دشمنان حضرت مهدي عليه السلام در عصر ظهور
193- سوره الزخرف - آيه 28: حضرت مهدي عليه السلام؛ كلمه باقيه در آيه و وجود دو غيبت و اولاد براي آن حضرت
194- سوره الزخرف - آيه 61: قيام حضرت مهدي عليه السلام، علم الساعه در قرآن و نزول حضرت عيسي عليه السلام
195- سوره الزخرف - آيه 65: فتنه ها و علامات ظهور حضرت مهدي عليه السلام
196- سوره الزخرف - آيه 66: قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ ساعت موعود در قرآن
197- سوره الدخان - آيه 3 - 4: حضرت مهدي عليه السلام؛ صاحب ليله القدر
198- سوره الجاثيه - آيه 14: روز قيام حضرت مهدي عليه السلام؛ يكي از ايام الله
199- سوره الاحقاف - آيه 13: فضليت ثابتين بر ولايت حضرت مهدي عليه السلام
200- سوره الاحقاف - آيه 35: پيمان خداوند از انبياء درباره پيامبر اسلام و ائمه معصومين و حضرت مهدي عليهم السلام
201- سوره محمد (ص) - آيه 4: خاموش نشدن جنگها تا ظهور حضرت مهدي و عيسي عليهما السلام
202- سوره محمد (ص) - آيه 17: هدايت و رشد بيشتر مؤمنين به ولايت حضرت مهدي عليه السلام
203- سوره الفتح - آيه 25: كامل شدن درك و آگاهي مردم در عصر حضرت مهدي عليه السلام
204- سوره الفتح - آيه 28: ظهور اسلام بر ديگر اديان به دست تواناي حضرت مهدي عليه السلام
205- سوره ق آيه - 41 - 42: رجعت صيحه و نداء حق و نداء آسماني بنام‏ حضرت مهدي عليه السلام
206- سوره الذاريات - آيه 22: قيام حضرت مهدي عليه السلام وعده الهي در قرآن
207- سوره الذاريات - آيه 23: ظهور حضرت مهدي عليه السلام همان "حق" در آيه
208- سوره الطور - آيه 1 - 3: عهد مكتوب پيامبر صلي الله عليه و آله براي حضرت مهدي عليه السلام
209- سوره الطور - آيه 47: عذاب دشمنان آل محمد صلي الله عليه و آله در عصر رجعت
210- سوره النجم - آيه 53: مذمت و لعنت اهل بصره، و بلاهاي نازله بر آن
211- سوره القمر - آيه 1: علامات ظهور حضرت مهدي عليه السلام در عراق و ديگر جاها و نزديك بودن قيام آن حضرت
212- سوره القمر - آيه 6: دوري و فاصله گرفتن مردم از اسلام هنگام ظهور حضرت مهدي عليه السلام
213- سوره الرحمن - آيه 41: شناختن حضرت مهدي عليه السلام دشمنان را از روي قيافه ها
214- سوره الواقعه - آيه 10: حضرت مهدي عليه السلام و شيعيان آن حضرت سابقين در قرآن
215- سوره الحديد - آيه 16: عدم تأثير طول زمان بر قلب مبارك حضرت قائم عليه السلام و قلوب اصحاب آن حضرت
216- سوره الحديد - آيه 17: هلاكت و مرگ زمين به كفر و كافرين و حيات و زنده شدن آن به بركت حضرت قائم عليه السلام
217- سوره الحديد - آيه 19: فضيلت صابران و مؤمنين و منتظرين ظهور حضرت مهدي عليه السلام
218- سوره الصف - آيه 8 - 9: از بين رفتن مشركين و منكرين ولايت و پيروزي اسلام بر جميع اديان در عصر ظهورآن حضرت
219- سوره الصف - آيه 13: بشارت مؤمنين به فتح و پيروزي در عالم بدست حضرت مهدي عليه السلام
220- سوره التغابن - آيه 12: در منكرين حق ائمه عليهم السلام تا قيام حضرت مهدي عليه السلام
221- سوره الملك - آيه 25: فضيلت مؤمنين به حضرت و صابرين و منتظرين ظهور حضرت مهدي عليه السلام
222- سوره الملك - آيه 30: غيبت طولاني حضرت مهدي عليه السلام و منظور از "الماء المعين" در آيه همان حضرت
223- سوره القلم - آيه 15: انكار نسب حضرت مهدي عليه السلام هنگام ظهور توسط مردم
224- سوره المعارج - آيه 1 - 2: آتش گرفتن كوفه و مغرب و سوختن تمام دشمنان اهل بيت و قيام حضرت مهدي عليه السلام
225- سوره المعارج - آيه 4: آتش افتادن در كوفه پيش از ظهور حضرت مهدي عليه السلام
226- سوره المعارج - آيه 44: خواري و ذلت دشمنان حضرت مهدي عليه السلام هنگام ظهور
227- سوره جن - آيه 16: استقامت در راه ولايت ائمه عليهم السلام و مقام مؤمنين به ايشان
228- سوره الجن - آيه 24: پيروزي حضرت مهدي عليه السلام و اصحاب آن حضرت بر دشمنان
229- سوره الجن - آيه 26: خبر دادن خداوند، اخبار حضرت مهدي عليه السلام و رجعت و قيامت را به انبياء
230- سوره المزمل - آيه 10: حضرت مهدي عليه السلام مسلط بر خونهاي ظلمه
231- سوره المدثر - آيه 1 - 2: شدت عذاب و انتقام از كافرين در عصر رجعت حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله
232- سوره المدثر - آيه 4: سيره و روش حضرت مهدي عليه السلام در پوشيدن لباس
233- سوره المدثر - آيه 8: نداي جبرئيل عليه السلام سه مرتبه باسم حضرت مهدي عليه السلام و الهام آن حضرت هنگام ظهور
234- سوره المدثر - آيه 11: پايان مهلت دولت ابليس (شيطان) هنگام قيام حضرت مهدي عليه السلام
235- سوره المدثر - آيه 19 - 20: عذابهاي گوناگون دشمنان به دست حضرت مهدي عليه السلام
236- سوره المدثر - آيه 35 - 36: رجعت و بازگشت حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله به دنيا
237- سوره المدثر - آيه 40 - 48: قيام حضرت مهدي عليه السلام، يوم الدين در قرآن
238- سوره النبأ - آيه 18: رجعت و بازگشت امام حسين عليه السلام اولين شخصيت به دنيا
239- سوره النازعات - آيه 6 - 7: رجعت و بازگشت امام حسين و امير المؤمنين علي عليه السلام و مؤمنين به دنيا
240- سوره النازعات - آيه 12 - 13: رجعت بعضي دشمنان خداوند متعال
241- سوره عبس - آيه 21 - 23: رجعت شهدا به دنيا
242- سوره التكوير - آيه 15 - 16: قيام آن حضرت چون شهاب نوراني در شب ظلماني، و امتحان مردم در زمان غيبت
243- سوره المطففين - آيه 13: انكار نسب حضرت مهدي عليه السلام هنگام ظهور توسط مردم
244- سوره الانشقاق - آيه 19: جريان سنن انبياء درباره حضرت مهدي عليهم السلام
245- سوره البروج - آيه 1: حضرات ائمه معصومين از حضرت علي تا حضرت مهدي عليهم السلام برجهاي آسمان نبوت
246- سوره الطارق - آيه 15 - 17: انتقام حضرت مهدي عليه السلام از جباران و طاغوتيان
247- سوره الغاشيه - آيه 1 - 4: حضرت مهدي عليه السلام با دشمنان حق سازش نمي كند
248- سوره الفجر - آيه 1 - 3: حضرت مهدي عليه السلام تأويل و بطون آيات سوره‏ فجر
249- سوره الفجر - آيه 22: تجلي قدرت الهي به قيام حضرت مهدي عليه السلام
250- سوره الشمس - آيه 1 - 15: ظهور حضرت مهدي و ائمه عليهم السلام همان "النهار والضحي" در آيه
251- سوره الليل - آيه 1 - 21: - حضرت مهدي عليه السلام همان "النهار" در آيه ... و أن المهدي عليه السلام يقوم بالغضب علي أعداء الله تعالي
252- سوره القدر - آيه 1 - 5: حضرت مهدي عليه السلام طلوع فجر در قرآن ... و صاحب ليله القدر
253- سوره البينه - آيه 5: دين حضرت مهدي عليه السلام؛ دين الهي
254- سوره التكاثر - آيه 3 - 8: ديدن مردم حق را در رجعت، و اينكه اهل بيت همان نعمت مورد سؤال از آن در آيه هستند
255- سوره العصر - آيه 1 - 3: عصر در آيه همان عصر حضرت مهدي عليه السلام
منبع خبر: imammahdi.com

واقعه ارماگدون ونابودي اسرائيل

با سلام امروز مي خوام در مورد يكي از علائم قبل از ظهور كه تو روايات اسلامي به جنگ قرقيسيا نعبير شده مطالبي قرار بديم البته غرب از اين جنگ به عنوان ارماگدون نام برده وتفاوتهايي بين اين دو مورد وجود داره كه اونارو بررسي مي كنيم اگه كسي نظري داشت يا يه مطلب جديد يا يه سوالي بپرسه روش باهم ديگه بحث كنيم:



البته بنده عرض كنم هدف ما از ايجاد اين وبلاگ بررسي علائم اخرالزمان و ظهور حضرت مهدي براساس روايات معتبر و سايت هاي معتبر و نيز بررسي وقايع دنيا به صورت علمي است ممكنه اشكالاتي تو برخي قسمت ها باشه كه اگه كسي مطلب تكميلي داشته باشه مي تونه تو وبلاگ قرار بده ..







واقعه ارماگدون ونابودي اسرائيل



برخي از انديشمندان يكي از علائم و نشانه هاي ظهور حضرت مهدي (ع ) در آخرالزمان را وقوع معركه و جنگي به نام آرمگدون يا به تعبير برخي از روايات قرقيسيا دانسته اند. اينك به نقل نصوص اين نشانه در كتب اديان ديگر از قبيل كتاب مقدس و مصادر شيعي اشاره مي كنيم .

الف ـ نصوص اهل كتاب

اهل كتاب از يهود و نصارا معتقدند كه در كتاب مقدس سخن از معركه و جنگي به ميان آمده است كه در آينده اي نه چندان دور تحقق خواهد يافت . جنگي كه مطابق برخي از نصوص زمان و مكان آن محدود و معين و دو طرف نبرد نيز به طور كلي مشخص شده است .

1 ـ در روياي يوحنا(1 ) مي خوانيم : « بر تمام پادشاهان زمين مي گذرد تا اين كه آنان را براي اجتماع به جهت جنگي عظيم گردهم آورد... آنان را در مكاني جمع مي كند كه نام عبري آن آرمگدون است » .

2 ـ در سفر زكريا(2 ) غارت مي گردد ... » .

تفسير اهل كتاب : اهل كتاب از يهود و نصارا اين مطالب را به وقوع جنگي بس عظيم در پايان تاريخ بشر تفسير نموده اند. جنگي كه در آن شيطان لشكري از كشورهاي غربي را جمع كرده و در مكاني به نام « آرمگدون » در شرق فلسطين تحقق خواهد افتاد . (3 )

بات روبتسون از مبشرين انجيل مي گويد : « امت هاي عالم زود است كه بر ضد اسرائيل قيام كنند » . (4 )

كلمه « آرمگدون » نزد اهل كتاب از معروفيت خاصي برخوردار است ; زيرا در كتب مقدس و مباحث علماي اهل كتاب به طور وفور به كار رفته است . « آرمگدون » لفظي است كه از دو كلمه تشكيل شده است : يكي « آر » به معناي كوه و ديگري « مگدون » كه اسم وادي يا كوه كوچكي در شمال فلسطين است . اهل كتاب را گمان بر اين است كه مساحت معركه جنگ از منطقه « مگدون » در شمال فلسطين شروع شده و تا « ايدوم » در جنوب امتداد خواهد يافت كه حدود دويست مايل است . (5 )

دكتر عبدالكريم زبيدي در سخنان خود راجع به غرب و آمادگي هاي قبل از ظهور در سخناني راجع به قضيه آرمگدون و برداشت كليساي غرب از آن مي گويد : « موسسه هاي ديني در آمريكا معين كرده اند لشكري كه از عراق به طرف قدس حركت مي كند از سربازاني از عراق ايران ليبي سودان و قفقاز در جنوب روسيه تشكيل شده است . و اين مطابق خبرهايي است كه در سفر حزقيال فصل 38 و 39 به آن اشاره شده است . و اگر اين موضوع را به خوبي درك كنيم پي خواهيم برد كه چرا آمريكا و اروپا سياست خارجي خود را به طرف منطقه خاورميانه معطوف داشته است .



.

ادامه نوشته

علائم ظهور امام زمان عج

به نام خدا

علائم ظهور امام زمان عج :

روایاتی که در مورد حوادث قبل از ظهور و علائم ظهور رسیده بسیار و متنوع است؛ برخی از این روایات جوّ اجتماعات و بویژه وضع جوامع اسلامی را پیش از ظهور تشریح می کند، و برخی دیگر حوادثی را که نزدیک به ظهور واقع می شوند شرح می دهد، و برخی هم بروز اموری عجیب را بیان می نمایند. بررسی همۀ این روایات با پیچیدگی ها و رمزهایی که در برخی وجود دارد بعهدۀ کتابهای مفصّل است، و علاقمندان می توانند به کتابها و متونی که این روایات را نقل کرده اند مراجعه نمایند؛

ما در این مقال چند علامت را که روشنتر و به درک نزدیکترند ذکر می کنیم:
الف- روایاتی که جوّ قبل از ظهور را مشخص می سازد.
1- شیوع ظلم و جور و فسق و گناه وبی دینی در سراسر جهان و در جوامع اسلامی: در بسیاری از روایات که پیشوایان، قیام مبارک امام زمان (عج) را نوید داده اند، به این که «قیام آن گرامی در وقتی است که ظلم و جور جهان را فرا گرفته باشد» نیز تصریح فرموده اند. و در پاره ای از روایات هم یادآوری کرده اند که پیش از ظهور امام قائم (ع) ، و بویژه نزدیک به ظهور او، حتی در جوامع اسلامی فسق و فجور انواع گناهان و زشتیها رواج کامل خواهد یافت، و از آن جمله به این فجایع اشاره فرموده اند:
شراب خواری و خرید و فروش مسکرات آشکارا انجام می شود، رباخواری رواج می یابد، زنا و اعمال شنیع دیگر متداول و شایع و آشکار می گردد، قساوت، تقلّب ، نفاق، رشوه خواری، ریاکاری، بدعت، غیبت و سخن چینی بسیار است؛ بی عفّتی و بی حیایی و ظلم و ستم عمومی خواهد بود، و زنان بی حجاب و با لباس های زننده در اجتماع آشکار می شوند، مردان در لباس و آرایش شبیه زنان می شوند، امر به معروف و نهی از منکر ترک می گردد، و مؤمنان خوار و بی مقدار و محزون بوده و توانائی جلوگیری از گناهان و زشتیهارا نخواهند داشت. کفرو الحاد و بی دینی رواج یافته و به اسلام و قرآن عمل نمی شود، فرزندان نسبت به پدران و مادران آزار و بی حرمتی روا داشته و کوچکتر احترام بزرگتر را رعایت نمی کند و بزرگتر به کوچکتر ترحم نمی نماید و صلۀ رحم مراعات نمی شود. خمس و زکات پرداخت نمی شود و یا به مصرف صحیح خود نمی رسد، بیگانگان و کافران و اهل باطل بر مسلمانان چیره می شوند و مسلمانان با خود باختگی در همۀ امور و در لباس و گفتار و کردار از آنان تقلید و پیروی می کنند و حدود الهی تعطیل می شود و ... .
و بسیاری از فجایع دیگر که با عبارات گوناگون در روایات پیشوایان ما ذکر شده است و

ب – حوادث پیش از ظهور
2 و3- «خروج سفیانی» و «فرورفتن سپاه سفیانی به زمین» :
از علاماتی که پیشوایان معصوم ما بر آن بسیار تأکید کرده و صریح و روشن بیان فرموده اند، خروج سفیانی است؛ «سفیانی» طبق پاره ای از روایات مردی اموی و از نسل یزید بن معاویة بن ابی سفیان و از پلید ترین مردم استف نامش «عثمان بن عنبسه» است و با خاندان نبوّت و امامت و شیعیان دشمنی ویژه ای دارد، سرخ چهره و کبود چشم و آبله رو و بد منظر و ستمگر و خیانتکار است، در شام (سابق که مشتمل بر دمشق و فلسطین واردن و حمص و قنسرین است) قیام و به سرعت پنج شهر را تصرف می کند، و با سپاهی بزرگ به سوی کوفه در عراق می آید و در شهرهای عراق و بویژه در نجف و کوفه جنایات بزرگی مرتکب می شود، و سپاهی دیگر به سوی مدینه در عربستان می فرستد، سپاه سفیانی در مدینه به قتل و غارت می پردازند و از آنجا به سوی مکه می روند، و سپاه سفیانی در بیابانی میان مدینه و مکه به فرمان خدای متعال به زمین فرو می روند؛ آنگاه امام قائم (ع) پس از جریاناتی از مکه به مدینه و از مدینه به سوی عراق و کوفه می آید، و سفیانی از عراق به شام و دمشق فرار می کند، و امام سپاهی را به تعقیب او روانه می فرماید که سرانجام او را در بیت المقدس هلاک کرده و سرش را جدا می سازند.

4- بنابر روایات ائمه (ع)، سید حسنی مردی از بزرگان شیعیان است که در ایران و از ناحیه «دیلم و قزوین» (کوهستانهای شمالی قزوین که یک قسمت آن دیلمان نام دارد) خروج و قیام می کند. مردی خداجو و بزرگوار است که ادّعای امامت و مهدویت نمی کند، و فقط مردم را به اسلام و روش ائمه معصومین (ع) دعوت می نماید، و کارش بالا می گیرد و پیروان بسیار پیدا می کند، و مطاع و رئیس است و مانند سلطان عادلی حکومت می کند، و هنگامی که با سپاهیان و یاران خود در کوفه است به او خبر می دهند که امام قائم (ع) با یاران و پیروان خود به نواحی کوفه آمده است، سید حسنی با لشکریان خود با امام (ع) ملاقات می کند؛ امام صادق(ع) فرموده اند که سید حسنی امام را می شناسد اما برای آنکه به یاران و پیروان خود امامت و فضایل امام را ثابت کند آشنائی خود را آشکار نمی سازد، و از امام می خواهد که دلائل امامت را ارائه دهد، وامام (ع) ارائه می فرماید و معجزاتی آشکار می فرماید، و سید حسنی با امام بیعت می کند و پیروان او نیز با امام بیعت می کنند، بجر گروهی حدود چهار هزار نفر( دشمنان اهل بیت یا وهابیون و تکفیریان) که نمی پذیرند و به امام (ع) نسبت سحر و جادوگری می دهند، و امام (ع) پس از سه روز موعظه و نصیحت، چون می پذیرند و ایمان نمی آورند، دستور قتل آنها را صادر می فرمایند و همۀ آنان به فرمان امام کشته می شوند. 

5- «ندای آسمانی»:
یکی دیگر از علامات مشهور، ندای آسمانی است و آن چنان است که پس از ظهور امام غائب در مکّه، بانگی بسیار مهیب و رسا از آسمان شنیده می شود که امام را با اسم و نسب به همگان معرفی می کند، و این ندا از آیات الهی است؛ در این ندا به مردم توصیه می شود که با امام بیعت کنید تا هدایت یابید و مخالفت حکم او را ننمایید که گمراه می شوید.
و ندای دیگری قبل از ظهور صورت می گیرد که برای تثبیت حقانیت حضرت علی (ع) و شیعیان او خواهد بود.


6- «نزول عیسی مسیح (ع) و اقتدای او به حضرت مهدی (ع)» :
در پاره ای از روایات نزول عیسی مسیح (ع) از آسمان و اقتدای او در نماز به حضرت مهدی (ع) جزو اموری که همراه ظهور آن حضرت صورت می گیرد ذکر شده است . رسول گرامی اسلام (ص) به دختر خود فاطمه زهرا (س) فرمودند: «ومنّا والله الّذی لا اله الّا هو مهدی هذه الامّة الّذی یصلّی خلفه عیسی بن مریم» (و به خدائی که پروردگاری جز او نیست سوگند که مهدی این امت از ما است همانکه عیسی بن مریم پشت سر او نماز می خواند).

علائم و نشانه های دیگری نز در کتاب ها جمع آوری شده است؛ امّا آیا این علائم همه واقع می شوند یا ممکن است در آنها تغییراتی بوجود آید موضوعی است که در جای خود بررسی و مقرر شده و فرموده اند علائم بر دو قسم است: حتمی و غیر حتمی، و آنچه حتمی است واقع می شود.
در پاره¬ای روایات فرموده اند حتی حتمیّات هم ممکن است تغییر یابد، و آنچه تغییر پذیر نیست چیزهایی است که خدای متعال وعده فرموده و خداوند خلف وعده نمی فرماید: «انّ الله لایخلف المیعاد»
بدیهی است روایاتی که محتومات را نیز قابل تغییر می داند حالت انتظار را درجامعۀ شیعه قوی ترمی سازد تا همیشه منتظر باشند و خود را آماده سازند زیرا ممکن است علائم واقع نشده باشد ودر عین حال آن حضرت ظهور نماید.

پی نوشتها
به: روضۀ کافی، ص 36 – 42، و اثبات الهداة، ج7، ص 390 – 391، و بحار، ج 52، ص 254، و کفایة الموحدین، ج2، ص 844- 846، و منتهی الآمال، زندگی امام دوازدهم، ص 106 – 107، و بسیاری کتب دیگر که علائم و فتن راذکر کرده اند رجوع شود.
منتهی الآمال زندگی امام دوازدهم، ص 102-103، اثبات الهداة، ج7، ص 398 و 417، غیبت نعمانی باب 14، در علامات ظهور، از ص 247-283، غیبت طوسی، علامات ظهور، از ص 265 – 280، روضۀ کافی، ص 310، حدیث 483، بحار ، ج52، ص 186 و 237 – 239، و دیگر صفحات باب علامات ظهور از ص 181 الی 278، کفایة الموحدین، ج2، ص 841 – 842.
منتهی الآمال ، زندگی امام دوازدهم، ص 104 – 103، بحار، ج53، ص 15 -16، کفایة الموحدین، ج2، ص 842 – 843.
منتهی الآمال ، زندگی امام دوازدهم، ص 102، غیبت شیخ طوسی، ص 274، اثبات الهداة، ج7، ص 424، غیت نعمانی، ص 257، حدیث 14 و 15 و نیز در دیگر روایات باب 14 این کتاب، کفایة الموحدین، ج2، ص 740، روضۀ کافی، ص 209 – 210، و ص 310، حدیث 483، بحارالانوار، 52 در بسیار روایات صفحات 181 – 278.
اثبات الهداة، ج7، ص 399
اثبات الهداة، ج7، ص 14
اثبات الهداة، ج7، ص 431
بحارالانوار، ج52، ص 279و 283و 305 – 308 و 310 و 311و 340 و 346و 352و 354و 360و 361و 364و 367و 368و 378 و ج 53، ص 12 ، اکمال الدین ، ج2، ص 367 و 368، کشف الغمه، ج3، ص 360 – 363 و 365، ارشاد مفید، ص 341 – 344، غیبت نعمانی، ص 231 و 233 و 234 و 238 و 243 و 281 – 282، غیبت شیخ طوسی، ص 280 – 286، منتخب الاثر، ص 482.

مطالب کامل درباره سال 2012 ( شایعه یا واقعیت )

___با سلام مطالب زير در مورد سال 2012 مي باشد كه از سايت هاي مختلف گرفته شده است:

اگر نظراتي داشتين حتما بگين :

مطالب کامل درباره سال 2012 ( شایعه یا واقعیت )



--------------------------------------------------------------------------------



من تو چند روز گذشته دیدم که چنتا از دوستان درباره سال 2012 تاپیک هایی زدن و یک سری مطالب قرار دادن البته تو سایت های دیگه هم تاپیک هایی با این عنوان دیدم و بخاطر همین تصمیم گرفتم که یک تاپیک کامل و جامع تو این زمینه بزنم و مطالبی که توی اینترنت درباره این واقعه تاریخی ( دروغ یا راست ) قراره رخ بده توی این تاپیک قرار بدم تا دوستان بتونن تمامی مطالبی که درباره سال 2012 گفته شده رو در یک جا و به صورت کامل بخونن.





End of World Theories: Will the World Really End on December 21, 2012?

انقراض نسل انسان ها تا سال 2012 میلادی





به گزارش آینده روشن به نقل از ایسنا، بسياري از هلندي‌ها از هم‌اكنون به فكر نجات جان خود افتاده‌اند و در حال تهيه لوازم حياتي و ضروري زندگي براي روزي هستند كه به گفته آنان، در آن روز، جهان خالي از انسان مي‌شود.



روزنامه «فولكس‌كراند» به همراه راديو هلند در يك نظرسنجي همگاني از مردم اين كشور پرسيدند كه به نظر شما تمدن انساني در چه زماني به پايان مي‌رسد؟



با اين كه نظرهاي گوناگوني در پاسخ به اين پرسش گفته شد، اما شمار زيادي بر اين باور بودند كه چهار سال ديگر نسل انسان نابود مي‌شود.



نكته شگفت‌انگيز اين كه بسياري از هلندي‌ها از اين كه روزي نسل انسان نابود مي‌شود، ابراز رضايت مي‌كردند!

__________________



چرخش زمین در 21 دسامبر سال 2012 میلادی برعکس می شود(علمی)





به گزارش خبرگزاري تقريب به نقل از روزنامه "الوفاق": زماني که نقاشيهاي ملت هاي گذشته و رمزهاي آنها را مشاهده مي کنيم، مفهوم حقيقي آنها را درک نمي کنيم و گمان مي کنيم که آنها خرافات و افسانه است و حتي آنها را مسخره مي کنيم.



اما طبق يک مقاله علمي که بر روي اينترنت منتشر شده است، روز 21 دسامبر سال 2012 ميلادي يعني 6 سال ديگر، دوره پنجم دنيا، آغاز خواهد شد.



_______________

ادامه نوشته

برخي علائم ظهور در كتاب بحارالانوار

تو اين پست هم راجب به  برخي علائم ظهور در كتاب بحارالانوار  مطالبي اورده شده كه بعدا هم  مطالبي خواهيم داشت:
بسم الله الرحمن الرحیم اصحاب قائم (جلد 13 بحارالانوارصفحه 1099)


اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

اصحاب قائم (ع)

هم در انکتاب از فضیل بن یسار از حضرت امام جعفر

صادق ع روایت کرده است که بوی فرمود :

گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست و پرچمی است که از روزی

که انرا پیچیده اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای انها

مانند پاره های اهن است شکی در ایمان بخدا درانها راه نیافته و در طریق

ایمان از سنگ محکم تراست اگر انها را وادار کنند که کوهها را از جابکنند

از جای کنده و از میان برمیدارند لشکر انها قصد هیچ شهری نمیکنند جز

اینکه انرا خراب مینمایند اسب های انها زینهای زرین دارند و خود انها برای

تبرک بدن خود را بزین اسب امام میسایند انها در جنگهاامام را درمیان

گرقته و باجان خود از وی دفاع میکنند و هر کاری داشته باشد برایش انجام

میدهند مردانی درمیان انهاست که شبها نمیخوابند زمزمه انها درحال

عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است تمام شب را به عبادت مشغولند

و روزها سواره بدشمن حمله میکنند انها در وقت شب راهب و هنگام روز

شیرند انها در فرمانبرداری از امام خود بیش از کنیز نسبت به اقایش پافشاری

دارند انها مانند چراغهای درخشنده اند و دلهایشان همچون قندیل هاست

و از خوف خدا خشنود میباشند انها ادعای شهادت دارند و تمنا میکنند که

درراه خدا کشته گردند شعار انان اینست (یا لثارات الحسین )

ای خون خواهان حسین

از هرجا میگذرند رعب انها یکماه پیشاپیش انان باندازه یکماه راه دردلها جای

میگیرد و بدینگونه روبه پیش میروند خداوند هم پیشرو بسوی حق و حقیقت

را پیروز میگرداند

نيمه شعبان  مبارك باد  .
براي تعجيل در فرج امام زمان و سلامتي ايشان  1000  مرتبه صلوات بفرستيم

ولادت  منجي عالم  بشريت و  نجات دهنده  همه مردم  ستمديده جهان  و احيا كننده  اسلام  ناب  محمدي بر تمامي منتظران جهان  مبارك باد .
 به اميد ظهور  نزديك  ان حضرت  .
نیمه شعبان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیمه شعبان یکی از جشن‌های شیعیان است که به اعتقاد آنان همزمان با روز تولد حجت بن حسن‌عسگری، امام زمان است. شیعیان دوازده‌امامی معتقدند او از دیدگان ناپدید شده (غیبت صغری و غیبت کبری) و زنده است.

ماه شعبان
نوشتار اصلی: ماه شعبان

شعبان هشتمین ماه در گاه‌شماری هجری قمری است. ماه‌های رجب، شعبان و رمضان در میان مسلمانان اهمیّت زیادی دارند.[۴][۵][۶] [۷][۸] از محمد چنین نقل شده‌است که شعبان «ماه من» است.[۹]

[ویرایش]
روز تولد حجت بن الحسن


سال تولد حجت بن الحسن را سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هجری نقل کرده‌اند.[۱۰] علت اختلاف شاید این بوده‌ است که در سابق، تاریخ را با حروف ابجد می‌نوشتند و درباره سال تولد حجت بن حسن بین واژه‌های «نور» و «نهر» اختلاف است که این اختلاف ناشی از رسم الخط ناقلین می‌باشد.[۱۱]

[ویرایش]
دیدگاه شیعیان

شیعیان در شب نیمه ‏شعبان به زیارت و عبادت می‌پردازند.[۱۲]
همچنین، شیعیان معتقدند خدا در این شب به تعداد موها و پشم‌های چهارپایان بندگانش را از آتش جهنم آزاد می‏کند و زمان‌های مرگ را ثبت و روزی‌های یک سال را تقسیم می‏کند و همه آنچه را که در طول سال واقع می‏شود نازل می‏سازد.[۱۳]

در روایتی از محمد بن علی، امام پنجم شیعه، در باب فضیلت شب نیمه شعبان آمده است که:« این شب افضل شب‌ها بعد از شب قدر است، و خدا شب نیمه شعبان را برای ما قرار داده در مقابل شب قدر که برای پیامبر اسلام قرار داد. در این شب خداوند بندگان را به کرم خود می‌بخشد، [۱۴] »


درادامه محمد بن علی، امام پنجم شیعه بیان می‌کنند که:« در این شب در تقرّب جستن به سوی خدا بکوشید به درستی که خدا به ذات مقدّس خود سوگند یاد کرده که بنده‌ای را دست خالی بر‌نمی‌گرداند به شرط آن‌که بنده در آن شب گناه نکند.[۱۴] »


[ویرایش]
دیدگاه اهل سنت

اکثر قریب به اتفاق از علما، محدثین و مورخین اهل سنت قائل به ولادت حجت بن حسن هستند ؛ حمد فتلاوی در این زمینه می‌نویسد :‹‹جمعی زیادی از علما اهل سنت که تعدادشان به ۱۳۰ نفر می‌رسد، به ولادت حجت بن حسن در سال ۲۵۵ هجری قمری به عنوان فرزند حسن عسکری و از نسل حسین بن علی، گفته اند.[۱۵]
وی هم چنین ۲۶ نفر را نام می‌برد که معترف به ولادت حجت بن حسن در نیمه شعبان هستند.[۱۵]
ابن حجر هیتمی در الصواعق المحرقه می‌نویسد :‹‹ ابو القاسم محمد حجت هنگام وفات پدرش ۵ سال داشت و خداوند او را در همان کودکی حکمت آموخت او قائم منتظر نامیده می‌شود ››[۱۶] ابن صباغ در فصول المهمه می‌گوید :‹‹ ابوالقاسم محمد حجت پسر حسن خالص در سامرا در نیمه شعبان سا ل ۲۵۵هجری قمری به دنیا آمد.››[۱۷]
ابن خلکان در وفیات الاعیان چنین نگاشته است: ‹‹ابو القاسم محمد فرزند حسن عسکری فرزند علی بن محمد فرزند محمد بن علی دوازدهمین امام از ائمه دوازده‌گانه است بر حسب اعتقاد امامیه و ولادت او در روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری بود و هنگامی که پدرش در گذشت او ۵سال سن داشت.››[۱۸]
و ذهبی در سیر اعلام النبلا و ابن اثیر در الکامل فی التاریخ نیز ولادت حجت بن حسن را ذکر کرده اند.[۱۹] [۲۰]

[ویرایش]
گستره جغرافیایی

برگزاری مراسم نیمه شعبان فقط مختص به ایران نیست. از دیگر کشورهایی که چنین مراسمی آن هم به شکل وسیع برپا میکنند، می‌توان به کشورهای عراق، مصر، بحرین، یمن و آذربایجان اشاره کرد. همچنین کشورهایی مانند هند، پاکستان، امارات متحده عربی، تونس و مراکش که در آن‌ها شیعیان در اقلیتند نیز مراسم وسیعی به همین مناسبت برگزار می‌شود. حقیقت امر این است که آن‌چه که بیش از همه برگزاری مراسم نیمه شعبان را آسان‌تر میکند، اعتقاد برخی از فرقه‌های مهم اهل تسنن به حجت بن حسن و ظهور اوست.

[ویرایش]
ایران

مراسم نیمه شعبان در ایران نسبت به کشورهای دیگر پر رونق‌تر است. تدارکات ویژه‌ای که دولت و مردم برای این روز می‌بینند، بسیار وسیع است. چراغانی‌های وسیع، برگزاری جشن، مولودی‌خوانی‌های عمومی و پخش شربت و شیرینی که بسیاری از آن‌ها از سوی مردم و هیات‌های مردمی انجام می‌شود، برای یادبود این روز برگزار می‌شود.[نیازمند منبع] این روز در ایران، روز جهانی مستضعفان نامیده می‌شود.[۲۱]

[ویرایش]
عراق

از آنجا که بر اساس احادیث شیعیان، زیارت حسین بن علی اهمیت زیادی دارد[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶] از این رو جشن نیمه شعبان را در این شهر و در کنار حرم حسین بن علی برگزار می‌کنند.[۲۷][۲۸] بسیاری از این زائران پیاده به کربلا می‌روند.[۲۸][۲۷] قربانی کردن، چراغانی، غذا دادن به فقرا، عیدی دادن و دیدوبازدید هم در این روز انجام می‌شود.[۲۸]

[ویرایش]
مصر

در مصر علاوه بر شیعیان، سنی‌ها نیز این روز را جشن می‌گیرند. مولودی‌خوانی مهمترین برنامهٔ جشن نیمه شعبان در مصر است.[۲۸]

[ویرایش]
بحرین

این روز در تقویم رسمی کشور تعطیل نیست، [۲۹] اما بحرین در این روز به صورت نیمه تعطیل است.[۲۸] عیدی دادن، دعا و مولودی‌خوانی در مسجدها و خوردن شام ویژه این شب از کارهایی است که بحرینی‌ها انجام می‌دهند.[۲۸]

        

آخرالزمان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آخرالزمان عبارتی ست عربی به معنای "زمانهای بعد"(به فتح خ) و "پایان زمان"(به کسر خ)[نیازمند منبع]. برخی آخر الزمان را با قیامت یکی دانسته اند. اما آخرالزّمان در اصطلاح یعنی سالیان پایانی یک دوره از حیات بشری و سپس ظهور یک منجی موعود که انتظار او کشیده می‌شود تا تحولی همه جانبه در زندگی یک قوم یا تمام پشریت ایجاد کند و بشریت را وارد دوره جدیدی کند. [۱] [۲] [۳] [۴]. آخر الزمان به این معنی در داستان های تخیلی و بازی های رایانه ای [۵] نیز استفاده شده‌است.

اعتقاد به منجی و آخرالزمان در فرهنگ هر یک ادیان بزرگ دنیا دیده می‌شود. این اعتقاد در دین‌های ابراهیمی‌ از اهمیت و برجستگی بیشتری برخوردار است. موضوع آخر الزمان بخشی از موضوعات اعتقادی این ادیان در مورد پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر است. هر یک از ادیان بزرگ درباره آن پیشگوئی هایی نیز کرده‌اند.[۶]

در دین یهود

تصور آخر الزمان به معنی پایان دوره جهان وپیوستن آن به قیامت کبری در دین یهود از سده‌های دوم و سوم قبل از میلاد پیدا شده، پیش از این زمان بنی اسرائیل که خود را قوم برگزیده خداوند می‌دانستند، در انتظار روزی بودند که در آن وعده الهی تحقق یابد و خداوند قوم برگزیده خود را در سرزمین موعود مستقر، و دشمنان آن را نابود کند، و عدل و احسان خود را بر سراسر جهان بگستراند. [۷] در دوره‌های بعد از حکومت داوود و سلیمان که این قوم از لحاظ دینی و اخلاقی گرفتار فساد و انحطاط شده و گرایش به شرک و الحاد در میان آنان شدت گرفته بود، غایت این آرزو و انتظار بازگشت قدرت و وحدت و خلوص دوران گذشته بود و انتظار زمانی می‌رفت که خداوند بار دیگر پیشوائی بفرستد و قوم را از تیره بختی نجات دهد.

[ویرایش]
در دین مسیح

نظریاتی که درباره آخر الزمان در چهار انجیل آمده‌است یکسان نیست. ولی به طور کلی وقوع آخر الزمان به صورت‌های زیر بیان شده‌است:الیاس باید پیش از آمدن مسیح بیاید و ظهور وی وقوع داوری بزرگ را اعلام کند.
بعد از مرگ مسیح و رستاخیز و صعود او، در هنگام رجعت او این واقعه محقق می‌گردد.
رجعت عیسی و آغاز روز بزرگ و داوری نهائی، ناگهانی است وهیچ علامتی ندارد.
حوادثی پیش از رجعت مسیح در جهان روی می‌دهد که از آن جمله جنگ‌ها و بلاهالی سخت و زلزله‌است.


[ویرایش]
در آیین زرتشت
نوشتار اصلی: سوشیانس

در گاهان (گاتها) که سروده‌های خود زرتشت است و در آنها می‌توان عقاید وی را یافت اشاره چندانی به پایان جهان نشده‌است، اما چنین می‌نماید که در بندی از گاهان (یسن ۴۳ بند ۳) سخن از مردی است که در آینده می‌آید و راه نجات را می‌یابد، همچنین در گاهان چند بار به واژه سوشینت بر میخوریم که در ادبیات بعدی زرتشت به صورت سوشیانس در آمده و منجی نهائی زرتشتی به شمار می‌آید.

[ویرایش]
در دین اسلام

آخرالزمان در دیدگاه مسلمانان دوره نبوت پیامبر اسلام تا ظهور امام زمان است و شیعیان بخصوص دوران غیبت کبری را آخرالزمان می‌خوانند. [۸] [۹] [۱۰] اعتقادات مربوط به منجی آخرالزمان از مواردی ست که کمترین اختلافات بین مذاهب مختلف اسلامی در مورد آن وجود دارد. [۱۱]

[ویرایش]
در مذهب شیعه
نوشتار اصلی: آخرالزمان از دیدگاه شیعیان


اگرچه اعتقاد به منجی در دیدگاه شیعه از اهمیّت بالایی برخوردار است.[۱۲][۱۳] اما جزو کم اختلاف ترین مسائل با مذاهب دیگر است [۱۴] همچنین شیعیان معتقدند که یازدهمین نواده پیامبر ظهور می‌کند و همراه با عیسی مسیح، دجال را نابود می‌کند.

[ویرایش]
منابع↑ مطابق انجیل عیسی مسیح قبل از ظهورش، توسط یهود منجی موعود شناخته می‌شد.[نیازمند منبع]
↑ مطابق حدیثی از امام رضا که در مجلس مامون عباسی در مناظرهٔ بین ایشان و علمای مسیح مطرح شده، پیامبر اسلام توسط مسیحیان قبل از ظهورش ستوده نامیده شده و پیامبر آخرالرمان خوانده شده که بعد از او پیامبری نخواهد آمد.[نیازمند منبع]
↑ در دین اسلام در حدیث از پیامبر اسلام دوران قبل از پایان غیبت آخر الزمان نامیده شده:مانند حدیث روبرو از كتاب مهدي موعود ، علامه مجلسي، ترجمه علي دواني،ص 1045:

در كتاب جامع الاخبار از جابر بن عبدالله انصاري روايت شده است كه گفت : ...
حدیث بزرگ تر از آن است که بتوان اینجا آورد. برای خواندنش اینجا کلیک کنید.
↑ در مذهب شیعه از دین اسلام امامان شیعه نیز در احادیثی این را مطرح کرده اند. مثلاً

امام صادق(ع) طي روايتي به جزئيات علائم و مفاسدي كه در آستانه انقلاب مهدي فراگير جامعه بشري مي گردد اشاره نموده اند كه گويي اين پيشگويي ها مربوط به همين قرن حاضر است: ...
حدیث بزرگ تر از آن است که بتوان اینجا آورد. برای خواندنش اینجا کلیک کنید.
↑ در بازی رایانه‌ای سرزمین_مادریداستان با این جمله شروع می‌شود: this is the story of the end time. یعنی این داستان آخرالزمان است. در انتهای بازی آخرین جنگ خونین کهکشان تمام می‌شود و مجاری ارتباط پر سرعت به کل کهکشان کشف می‌شود
↑ مقاله‌ای کامل در مورد آخرالزمان در ادیان دیگر
↑ در قرآن در بسیاری از سوره‌ها در مورد این مقطع از تاریخ بنی اسرائیل سخن گفته شده. مثلاً بقره آیهٔ 49 و 50
↑ علامه حلی. نگاهی بر زندگی دوازده امام. ترجمهٔ محمد محمدی اشتهاردی
↑ ماهنامه موعود شماره ۲۹ الی ۴۱ راجع به حوادث دوران آخر الزمان
↑ دائره المعارف بزرگ اسلامی
↑ در ابتدای کتاب عصر ظهور نوشتهٔ علی الکورانی یک بخش مجزا در این مورد آمده
↑ آخرالزمان در مذهب شیعه
↑ علامه مجلسی یک جلد کامل از کتاب بحار الانوارش را به موضوع امامت اختصاص داده
↑ کتاب نجم الثاقب نوشتهٔ حاج میرزا حسن طبرسی نوری مرجع کاملی در مورد اختلاف آراء در میان فرق مختلف اسلامی در موضوع اعتقادات مربوط به ظهور و آخر الزّمان است. این کتاب همچنین به طور جدا در پایان هر مبحث در رد آراء دیگر و اثبات آراء شیعه شخن گفته. کم بودن موارد اختلافی بین فرق اسلامی موضوع مهمی ست که این کتاب به خوبی نشان داده.

با سلام  اولين پست اين وبلاگ  در مورد معرفي امام زمان  و  تبريك نيمه شعبان مي باشد:
حجت بن حسن مشهور به مهدی (۱۵ شعبان ۲۵۵ ه.ق. در سامرا) امام دوازدهم شیعیان دوازده‌امامی و به اعتقاد ایشان امام زمان و مهدی موعود است. او فرزند حسن پسر علی (امام یازدهم شیعیان) و نرجس خاتون است. به باور شیعیان او در ۵ سالگی به امامت رسیده‌است. آنان عقیده دارند که او دو غیبت دارد، غیبت صغری (کوتاه) حدود سال و غیبت کبری که هنوز ادامه دارد. بر اساس باور شیعیان، امام دوازدهم شیعیان منجی عالم است و پس از ظهور جهان را پر از عدل و داد می‌کند و او آخرین امام (دوازدهمین امام) است. وجود روایات در خصوص ظهور و خروج قائم آل محمد و انتظار شیعیان در طول سالیان دراز، نه تنها موجب انشعابات متعدد در شیعیان گردید بلکه همواره موجبات حساسیت و یا نگرانی زمامداران وقت را فراهم می‌آورده‌است.
همینطور روایت دیگری که مشخصاً «قائم» را امام دوازدهم یا «نهمین فرزند از نسل حسین بن علی» معرفی می‌کند، موجب حساسیت یا نگرانی خلفای عباسی مخصوصاً بعد از امام هادی، علی بن محمد شده بود. بهمین دلیل شیعیان نزدیک به «ناحیه مقدسه»[۱] برای حفظ خود وامامان خود بسیار رازداری و تقیه می‌نمودند.


بنا بر اکثر روایات شیعه، حجت بن حسن در ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری در سپیده دم روز جمعه در شهر سامرا واقع در عراق امروزی، دیده به جهان گشود.[۲] شیعیان زادروز او را که «نیمهٔ شعبان» خوانده می‌شود جشن می‌گیرند.

اختلاف در تاریخ تولد ایشان بین سالهای ۲۵۴، ۲۵۶، ۲۵۷ ه.ق در ۸ شعبان، ۲۳ رمضان یا ۱۹ ربیع الاول می‌باشد.[۳] بعضی این اختلافات ازجمله در تاریخ تولد را بدلیل وجود حالت تقیه درآن سالها می‌دانند که اطلاعات تفصیلی مربوط به آن حضرت، تاریخ تولد و حتی نام وی تا سالها از عامه مردم مخفی نگه داشته می‌شد.[۴]

پس از مرگ حسن بن علی العسکری، چون مردم از ایشان فرزندی را نمی‌شناختند بنا را به اتمام امامت گزاردند. اما گروهی به سرکردگی عثمان بن سعید گفتند فرزندی از وی وجود دارد که تابحال در سردابی پنهان بوده‌است و امام اوست: «آن امام مرا [عثمان] میان خود و مردم میانجی گردانیده. اگر هر سخنی دارید به من گویید و هر پولی دهید به من دهید.» [۵]

در آن زمان، برادر حسن بن علی العسکری -فردی بنام جعفر بن علی- اعلام کرد که برادرش هیچگاه فرزندی نداشته‌است و وی جانشین برادر است ولی به عقیدهٔ شیعیان جعفر بن علی ویژگی‌های امامت را نداشت. به عقیدهٔ آنان، هنگام نماز گزاردن بر بدن امام، فرزندش حجت بن الحسن بر او نماز گزارد و شک را از شیعیان برداشت[۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱]. وی بعدها در میان شیعیان به جعفر کذّاب شهرت یافت.[۱۲]

[ویرایش]
نام

در حدیثی از محمد پیامبر اسلام، نقل شده‌است که مضمون آن چنین است: «مهدی از نسل من است. نام او همنام من و کنیه اش هم کنیه من است...»[۱۳]

برخی از شیعیان از بردن نام اصلی وی «محمد» ابا می‌کنند و هنوز با «م.ح.م.د» از وی یاد می‌کنند و دلیل انرا عدم توانایی در به جا اوردن حق احترام او در زمان غیبت می‌دانند، همانطور که اوردن نام او را در زمان غیبت حرام می‌دانند؛ البته بسیاری نیز این منش را حاصل عمل به احادیثی می‌دانند که از جو شدید تقیه یا خفقان علی الخصوص از عصر پدر وی حسن بن علی العسکری و پس از آن از عصر غیبت صغری و غیبت کبری باقی مانده‌است.[۱۴]

شیعیان از او با القابی همچون حجّت، قائم، منتظَر، حجة ابن الحسن، قائم آل محمد، بقیةالله، ولی عصر، صاحب الزّمان، خلف و... نام می‌برند که مشهورترین آن‌ها مهدی است.[۱۵]

ابن خلکان می‌نویسد: «لقب معروف او حجّت است. شیعه همو را منتظر و قائم مهدی می‌داند.» و محدث نوری ۱۸۲ لقب او را از متون اسلامی گرد آورده که هر کدام بر فضیلتی از فضایل او دلالت دارد.[۱۶]

[ویرایش]
والدین

پدر وی حسن بن علی العسکری بود. وی بدلیل حساسیت خلفای عباسی معاصر در میان پادگان نظامی تحت محافظت شدید بود، بهمین دلیل شیعیان او را با لقب «عسکری» (لشگری) می‌شناسند.

مادر وی نرجس که در میان شیعیان بنام نرجس خاتون مشهور است. برخی از روایات رسیده حاکی از آنست که نرجس خاتون حتی تا زمان نزدیک به وضع حمل، هیچگونه نشان ظاهری از حالات بارداری نداشته‌است.

از دیگر القاب او حجت، قائم و خلف صالح است که مشهورترین آنها مهدی می‏باشد.

[ویرایش]
دوران امامت

از دیدگاه شیعیان دوران امامت وی به سه دوره غیبت صغری، غیبت کبری و ظهور تقسیم می‌شود.

[ویرایش]
نحوه شناخت امام زمان در منابع شیعه

معرفت و شناخت امام زمان (حجت بن حسن) در نظر شیعیان یکی از ملزومات هست به گونه‌ای که آن‌ها معتقدند کسی که امام زمانش را نشناسد به مرگِ جاهلیت مرده‌است.[۱۷]

[ویرایش]
غیبت

«غیبت» به معنای ناپیدا بودن در مقابل «ظهور» است ولی «ناپدید بودن» در مقابل «حضور» نیست. بنا بر اعتقاد شیعیان غیبت دوره‌ای است که امام در میان مردم ظهور ندارد و به دو دوره غیبت صغری(کوچک‌تر)و غیبت کبری(بزرگ‌تر) تقسیم می‌شود و با ظهور امام به پایان می‌رسد.

هانری کربن در توضیح معنای امام غایب می‌گوید:«صاحب الزمان عنوان ویژه امام غایب است. کسی که برای حواس ظاهری ناپیدا، ولی حاضر در قلب مومنان است.»[۱]

[ویرایش]
غیبت صغری
نوشتار اصلی: غیبت صغری


این دوره از مرگ حسن پسر علی (عسکری) در سال ۲۶۰ ه.ق. آغاز شده و تا سال ۳۲۹ ه.ق. به طول انجامیده‌است. در این دوره چهار نفر نائب خاص امام زمان بوده‌اند و شیعیان از طریق آنها با امام در ارتباط بوده و مسائل خود را طرح می‌کرده‌اند. در زمان غیبت صغری چهارتن از بزرگان شیعه وکیل و سفیر و نایب خاص حجت بن حسن بودند.

[ویرایش]
غیبت کبری
نوشتار اصلی: غیبت کبری


غیبت کبری از مرگ چهارمین نایب خاص امام مهدی در سال ۳۲۹ (قمری) آغاز می‌شود و تا ظهور او ادامه خواهد داشت. روایت شده‌است: مردم از امام در غیبتش همان گونه بهره مند می‌شوند، که از خورشید پشت ابر.[۱۸]

[ویرایش]
ظهور

[ویرایش]
منع تعیین وقت ظهور مهدی

در روایات شیعه، شدیدا شیعیان را از تعیین وقت ظهور مهدی برحذر داشتند، و به تعیین کننده‌گان وقت ظهور نسبت دروغگو داده‌اند. [۱۹]

[ویرایش]
علائم ظهور
نوشتار اصلی: نشانه‌های ظهور



[ویرایش]
بعد از ظهور

به باور شیعیان و احادیث بعد از ظهورش زمین نعمت‌های خود را نشان می‌دهد و امنیت برقرار می‌گردد و تمام ۲۷ رشته علم که قبل از ظهور فقط ۲ رشته آشکار بود، معلوم می‌گردد و...[۲۰][منبع ناقص است]

[ویرایش]
القاب

[ویرایش]
مهدی
نوشتار اصلی: مهدی


مهدی در لغت به معنای «هدایت شده» است و در اصطلاح مسلمانان کسی است که پیامبر وعده داده در آخرالزمان ظهور می‌کند و دین را دوباره احیا می‌کند.

[ویرایش]
حجت

از آنجایی که شیعیان ایشان را حجت خدا در بین مردم می‌دانند لقب حجت برای وی برگزیده شده‌است.

[ویرایش]
منتظر

منتظر به فتح «ظ» به معنای کسی است که انتظارش را می‌کشند. واز انجایی که مسلمانان در انتظار ظهور حجت بن حسن هستنداین لقب به وی داده شده‌است.

[ویرایش]
قائم


یکی از مذاهب دین اسلام
شیعه

اصول دین فروع دین چهارده معصوم حوادث صحابه کتب مرجع دیدگاه مکان‌های مقدس
توحید
معاد
عدل
نبوت
امامت
نماز
روزه
خمس
زکات
حج
جهاد
امر به معروف
نهی از منکر
تولی
تبری
محمد
فاطمه
علی
حسن
حسین
سجاد
باقر
صادق
کاظم
رضا
جواد
هادی
عسکری
مهدی

به نام خداوند  بخشنده مهربان

با سلام     وبلاگ  زمان ظهور   به  مناسبت فرا رسيدن نيمه شعبان  افتتاح  مي گردد  انشا الله  به ياري خداوند و  امام زمان  اين وبلاگ براي علاقه مندان و  منتظران  ظهور  مفيد واقع گردد.
با تشكر