زمان ظهور

با سلام  اولين پست اين وبلاگ  در مورد معرفي امام زمان  و  تبريك نيمه شعبان مي باشد:
حجت بن حسن مشهور به مهدی (۱۵ شعبان ۲۵۵ ه.ق. در سامرا) امام دوازدهم شیعیان دوازده‌امامی و به اعتقاد ایشان امام زمان و مهدی موعود است. او فرزند حسن پسر علی (امام یازدهم شیعیان) و نرجس خاتون است. به باور شیعیان او در ۵ سالگی به امامت رسیده‌است. آنان عقیده دارند که او دو غیبت دارد، غیبت صغری (کوتاه) حدود سال و غیبت کبری که هنوز ادامه دارد. بر اساس باور شیعیان، امام دوازدهم شیعیان منجی عالم است و پس از ظهور جهان را پر از عدل و داد می‌کند و او آخرین امام (دوازدهمین امام) است. وجود روایات در خصوص ظهور و خروج قائم آل محمد و انتظار شیعیان در طول سالیان دراز، نه تنها موجب انشعابات متعدد در شیعیان گردید بلکه همواره موجبات حساسیت و یا نگرانی زمامداران وقت را فراهم می‌آورده‌است.
همینطور روایت دیگری که مشخصاً «قائم» را امام دوازدهم یا «نهمین فرزند از نسل حسین بن علی» معرفی می‌کند، موجب حساسیت یا نگرانی خلفای عباسی مخصوصاً بعد از امام هادی، علی بن محمد شده بود. بهمین دلیل شیعیان نزدیک به «ناحیه مقدسه»[۱] برای حفظ خود وامامان خود بسیار رازداری و تقیه می‌نمودند.


بنا بر اکثر روایات شیعه، حجت بن حسن در ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری در سپیده دم روز جمعه در شهر سامرا واقع در عراق امروزی، دیده به جهان گشود.[۲] شیعیان زادروز او را که «نیمهٔ شعبان» خوانده می‌شود جشن می‌گیرند.

اختلاف در تاریخ تولد ایشان بین سالهای ۲۵۴، ۲۵۶، ۲۵۷ ه.ق در ۸ شعبان، ۲۳ رمضان یا ۱۹ ربیع الاول می‌باشد.[۳] بعضی این اختلافات ازجمله در تاریخ تولد را بدلیل وجود حالت تقیه درآن سالها می‌دانند که اطلاعات تفصیلی مربوط به آن حضرت، تاریخ تولد و حتی نام وی تا سالها از عامه مردم مخفی نگه داشته می‌شد.[۴]

پس از مرگ حسن بن علی العسکری، چون مردم از ایشان فرزندی را نمی‌شناختند بنا را به اتمام امامت گزاردند. اما گروهی به سرکردگی عثمان بن سعید گفتند فرزندی از وی وجود دارد که تابحال در سردابی پنهان بوده‌است و امام اوست: «آن امام مرا [عثمان] میان خود و مردم میانجی گردانیده. اگر هر سخنی دارید به من گویید و هر پولی دهید به من دهید.» [۵]

در آن زمان، برادر حسن بن علی العسکری -فردی بنام جعفر بن علی- اعلام کرد که برادرش هیچگاه فرزندی نداشته‌است و وی جانشین برادر است ولی به عقیدهٔ شیعیان جعفر بن علی ویژگی‌های امامت را نداشت. به عقیدهٔ آنان، هنگام نماز گزاردن بر بدن امام، فرزندش حجت بن الحسن بر او نماز گزارد و شک را از شیعیان برداشت[۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱]. وی بعدها در میان شیعیان به جعفر کذّاب شهرت یافت.[۱۲]

[ویرایش]
نام

در حدیثی از محمد پیامبر اسلام، نقل شده‌است که مضمون آن چنین است: «مهدی از نسل من است. نام او همنام من و کنیه اش هم کنیه من است...»[۱۳]

برخی از شیعیان از بردن نام اصلی وی «محمد» ابا می‌کنند و هنوز با «م.ح.م.د» از وی یاد می‌کنند و دلیل انرا عدم توانایی در به جا اوردن حق احترام او در زمان غیبت می‌دانند، همانطور که اوردن نام او را در زمان غیبت حرام می‌دانند؛ البته بسیاری نیز این منش را حاصل عمل به احادیثی می‌دانند که از جو شدید تقیه یا خفقان علی الخصوص از عصر پدر وی حسن بن علی العسکری و پس از آن از عصر غیبت صغری و غیبت کبری باقی مانده‌است.[۱۴]

شیعیان از او با القابی همچون حجّت، قائم، منتظَر، حجة ابن الحسن، قائم آل محمد، بقیةالله، ولی عصر، صاحب الزّمان، خلف و... نام می‌برند که مشهورترین آن‌ها مهدی است.[۱۵]

ابن خلکان می‌نویسد: «لقب معروف او حجّت است. شیعه همو را منتظر و قائم مهدی می‌داند.» و محدث نوری ۱۸۲ لقب او را از متون اسلامی گرد آورده که هر کدام بر فضیلتی از فضایل او دلالت دارد.[۱۶]

[ویرایش]
والدین

پدر وی حسن بن علی العسکری بود. وی بدلیل حساسیت خلفای عباسی معاصر در میان پادگان نظامی تحت محافظت شدید بود، بهمین دلیل شیعیان او را با لقب «عسکری» (لشگری) می‌شناسند.

مادر وی نرجس که در میان شیعیان بنام نرجس خاتون مشهور است. برخی از روایات رسیده حاکی از آنست که نرجس خاتون حتی تا زمان نزدیک به وضع حمل، هیچگونه نشان ظاهری از حالات بارداری نداشته‌است.

از دیگر القاب او حجت، قائم و خلف صالح است که مشهورترین آنها مهدی می‏باشد.

[ویرایش]
دوران امامت

از دیدگاه شیعیان دوران امامت وی به سه دوره غیبت صغری، غیبت کبری و ظهور تقسیم می‌شود.

[ویرایش]
نحوه شناخت امام زمان در منابع شیعه

معرفت و شناخت امام زمان (حجت بن حسن) در نظر شیعیان یکی از ملزومات هست به گونه‌ای که آن‌ها معتقدند کسی که امام زمانش را نشناسد به مرگِ جاهلیت مرده‌است.[۱۷]

[ویرایش]
غیبت

«غیبت» به معنای ناپیدا بودن در مقابل «ظهور» است ولی «ناپدید بودن» در مقابل «حضور» نیست. بنا بر اعتقاد شیعیان غیبت دوره‌ای است که امام در میان مردم ظهور ندارد و به دو دوره غیبت صغری(کوچک‌تر)و غیبت کبری(بزرگ‌تر) تقسیم می‌شود و با ظهور امام به پایان می‌رسد.

هانری کربن در توضیح معنای امام غایب می‌گوید:«صاحب الزمان عنوان ویژه امام غایب است. کسی که برای حواس ظاهری ناپیدا، ولی حاضر در قلب مومنان است.»[۱]

[ویرایش]
غیبت صغری
نوشتار اصلی: غیبت صغری


این دوره از مرگ حسن پسر علی (عسکری) در سال ۲۶۰ ه.ق. آغاز شده و تا سال ۳۲۹ ه.ق. به طول انجامیده‌است. در این دوره چهار نفر نائب خاص امام زمان بوده‌اند و شیعیان از طریق آنها با امام در ارتباط بوده و مسائل خود را طرح می‌کرده‌اند. در زمان غیبت صغری چهارتن از بزرگان شیعه وکیل و سفیر و نایب خاص حجت بن حسن بودند.

[ویرایش]
غیبت کبری
نوشتار اصلی: غیبت کبری


غیبت کبری از مرگ چهارمین نایب خاص امام مهدی در سال ۳۲۹ (قمری) آغاز می‌شود و تا ظهور او ادامه خواهد داشت. روایت شده‌است: مردم از امام در غیبتش همان گونه بهره مند می‌شوند، که از خورشید پشت ابر.[۱۸]

[ویرایش]
ظهور

[ویرایش]
منع تعیین وقت ظهور مهدی

در روایات شیعه، شدیدا شیعیان را از تعیین وقت ظهور مهدی برحذر داشتند، و به تعیین کننده‌گان وقت ظهور نسبت دروغگو داده‌اند. [۱۹]

[ویرایش]
علائم ظهور
نوشتار اصلی: نشانه‌های ظهور



[ویرایش]
بعد از ظهور

به باور شیعیان و احادیث بعد از ظهورش زمین نعمت‌های خود را نشان می‌دهد و امنیت برقرار می‌گردد و تمام ۲۷ رشته علم که قبل از ظهور فقط ۲ رشته آشکار بود، معلوم می‌گردد و...[۲۰][منبع ناقص است]

[ویرایش]
القاب

[ویرایش]
مهدی
نوشتار اصلی: مهدی


مهدی در لغت به معنای «هدایت شده» است و در اصطلاح مسلمانان کسی است که پیامبر وعده داده در آخرالزمان ظهور می‌کند و دین را دوباره احیا می‌کند.

[ویرایش]
حجت

از آنجایی که شیعیان ایشان را حجت خدا در بین مردم می‌دانند لقب حجت برای وی برگزیده شده‌است.

[ویرایش]
منتظر

منتظر به فتح «ظ» به معنای کسی است که انتظارش را می‌کشند. واز انجایی که مسلمانان در انتظار ظهور حجت بن حسن هستنداین لقب به وی داده شده‌است.

[ویرایش]
قائم


یکی از مذاهب دین اسلام
شیعه

اصول دین فروع دین چهارده معصوم حوادث صحابه کتب مرجع دیدگاه مکان‌های مقدس
توحید
معاد
عدل
نبوت
امامت
نماز
روزه
خمس
زکات
حج
جهاد
امر به معروف
نهی از منکر
تولی
تبری
محمد
فاطمه
علی
حسن
حسین
سجاد
باقر
صادق
کاظم
رضا
جواد
هادی
عسکری
مهدی