زمان ظهور

الا ای محرّم!
 از روزی که در نهر جانمان فرات سوز و علقمه عطش جاری ساخته اند،از شبی که در پیاله دلمان شربت گوارای ولایت ریخته اند،دلمان یک حسینیه پر شور است.
در حسینیه دلمان، مرغهای محبت سینه می زنند و اشکهای یتیم در خرابه چشم، بی قراری می کنند.
سینه ما تکیه ای قدیمی است، سیاهپوش با کتیبه های درد و داغ، که درب آن با کلید � یا حسین � باز می شود و زمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو می شود.

ما دلهای شکسته خود را وقف اباعبدالله کرده ایم و اشک خود را نذر کربلا، و این � وقفنامه � به امضای حسین رسیده است.
 
صبحها وقتی سفره عزا گشوده می شود، دل روحمان گرسنه عاطفه و تشنه عشق می شود. ابتدا چند مشت �آب بیداری � به صورت جان می زنیم تا �خواب غفلت � را بشکنیم.
 
زیارتنامه را که می بینیم، چشممان آب می افتد و �السلام علیک � را که می شنویم، بوی خوش کربلا به مشام دل می رسد.
 
توده های بغض، در گلویمان متراکم می گردد و هوای دلمان ابری می شود و آسمان دیدگانمان بارانی!
الا اى محرم! تو به چشم و دل قهرمانان و آزاد مردان كه همواره بر ضد بیداد، قامت كشیدند و در صفحه سرخ تاریخ، زیباترین نقش جاوید را آفریدند، تو آن آشناى كهن یاد و دشمن‏ستیزى كه همواره در یادشانى
 
 
سر سفره ذکر مصیبت، قندان دهانمان را پر از حبه قندهای �یا حسین � می کنیم و نمکدان چشممان دانه دانه اشک بر صورتمان می پاشد، به دهان که می رسد، قند و نمک در کاممان می آمیزد و این محلول شور و شیرین با درمان عشق ماست و ما نمک گیر سفره حسین می شویم و این است که تا آخر عمر، دست و دل از حسین بر نمی داریم. 
 
 
آنگاه، جرعه جرعه زیارت عاشورا می نوشیم و سر سفره توسل، ولایت را لقمه لقمه در دهان کودکانمان می گذاریم.
 
در این خشکسالی دل و قحطی عشق، نم نم باران اشک، غنیمتی است!
 
خدایا! ما را به چشمه کربلا تشنه تر کن!
 
و تو ای محرم!
 
تو آن كیمیاى دگرگونه‏سازى كه مرگ حیات آفرین را - به نام �شهادت‏� به اكسیر عشقى كه در التهاب سر انگشت ‏سحرآفرینت نهفته است، چو شهدى مصفا و شیرین به كام پذیرندگان مى‏چشانى.
 
تو آن خشم خونین خلق خدایى كه از حنجر سرخ و پاك شهیدان برون زد.
 
تو بغض گلوى تمام ستمدیدگانى كه در كربلا ، نیمروزى به یكباره تركید و آن خون دل و دیده روزگار كه با خنجر كینه توز ستم، بر زمین ریخت.
 
الا اى محرم! تو به چشم و دل قهرمانان و آزاد مردان كه همواره بر ضد بیداد، قامت كشیدند و در صفحه سرخ تاریخ، زیباترین نقش جاوید را آفریدند، تو آن آشناى كهن یاد و دشمن‏ستیزى كه همواره در یادشانى.
 
الا اى محرم!..
 جواد محدثی- بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
ابزارک تصویر